«Ο Νίκος Τεμπονέρας δεν επεδίωξε να γίνει ποτέ ήρωας»

Ο γιος του δολοφονημένου καθηγητή σε ένα συγκλονιστικό κείμενο, 28 χρόνια μετά

του Διονύση Τεμπονέρα

Εικοσιοκτώ χρόνια μετά την δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, η θυσία του παραμένει επίκαιρη, άγραφη παρακαταθήκη για τους αγώνες της νεολαίας, του εργαζόμενου λαού, για κάθε δημοκράτη πολίτη.

Το φθινόπωρο του 1990, η κυβέρνηση ενός άλλου τότε Μητσοτάκη, ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας αλλά και την δραστική περιστολή δαπανών για την Παιδεία.

Η νεολαία, μπροστάρης στους αγώνες κατά της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης, προβαίνει σε μαζικές κινητοποιήσεις σε όλη την χώρα. Οι χιλιάδες καταλήψεις τρομοκρατούν την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας (βλ. Βασίλης Κοντογιαννόπουλος) και ολόκληρη την Κυβέρνηση, η οποία αν και αναδιπλώνεται αποσύροντας ορισμένες διατάξεις, διατηρεί στο ακέραιο τον σκληρό πυρήνα του νομοσχεδίου.

Είναι η εποχή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη πλήρως ενταγμένη στη προϊούσα έφοδο του νεοφιλελευθερισμού και του νεοφασισμού επιτίθεται σε όλη την κοινωνία βάλλοντας κατά του κόσμου της δημοκρατίας και της εργασίας με όρους fast track, επιδεικνύοντας πρωτοφανή αυταρχισμό.

Τα λοστάρια του παρακρατικού μηχανισμού της Κυβέρνησης ενεργοποιούνται αμέσως και οι εντολές είναι σαφείς για όλη την επικράτεια: Οι καταλήψεις να σπάσουν με κάθε κόστος.

Ακολουθούν τραυματισμοί σε πολλά σχολεία, στην Αθήνα, στη Λάρισα, στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη και αλλού, από δήθεν αγανακτισμένους γονείς που πρόσκεινται βεβαίως στην Ν.Δ., οι οποίοι προπηλακίζουν τους μαθητές, με στόχο να παραδώσουν τα σχολεία πίσω στην νομιμότητα.

Ήδη η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης(ΟΛΜΕ) έχει ξεκινήσει κινητοποιήσεις με στάσεις εργασίας σε όλη τη χώρα, καθώς υπήρχαν σαφείς ενδείξεις από τις προηγούμενες μέρες, ότι οι φασιστικές ορδές θα χτυπήσουν τους μαθητές. Οι καθηγητές βρίσκονται στα σχολεία σε πολλά σημεία της χώρας, με στόχο να προστατεύσουν τα παιδιά από τους παρακρατικούς τραμπούκους.

Στην Πάτρα - στοιχεία από τη δικογραφία - οργανωμένα στελέχη της τοπικής ΟΝΝΕΔ και της Νέας Δημοκρατίας με επικεφαλής τον δημοτικό σύμβουλο εκλεγμένο με τη Νέα Δημοκρατία και σημαίνον στέλεχος του νομού, Γιάννη Καλαμπόκα αναχωρούν οργανωμένα από τα γραφεία της παράταξης, με στόχο να ανακαταλάβουν τα σχολεία. Η αστυνομία, με τις ευλογίες του Νομάρχη Αχαΐας, Ν. Τάγαρη, απουσιάζει παντελώς και απλά παρακολουθεί τις παρακρατικές ομάδες να επισκέπτονται πρώτα το Πολυκλαδικό Λύκειο Πατρών ‘οπού και επιχειρούν ανακατάληψη νωρίς το βράδυ αποτυγχάνοντας και στη συνέχεια να κατευθύνονται στο 3ο Λύκειο Πατρών. Εισβάλλουν στο σχολείο και χτυπούν ανήλικους μαθητέςορισμένοι εκ των οποίων μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Η αστυνομία συνεχίζει να απουσιάζει επί ώρες αν και καλείται επανειλημμένα. Ο Καλαμπόκας μαζί με τους Σπίνο, Μαραγκό, Γραμματίκα και άλλους 15 περίπου γνωστούς στην Πάτρα για τις φασιστικές τους πρακτικές, οχυρώνονται οπλισμένοι πίσω από τα κάγκελα ενώ παιδιά βρίσκονται ακόμα μέσα στο σχολείο. Ο πρόεδρος του 15μελόύς του σχολείου ξυραφιάζεται. Έξω από το σχολείο συγκεντρώνονται γονείς των παιδιών που ανησυχούν , ο δήμαρχος Πατρέων, η τοπική ΕΛΜΕ Αχαΐας και δεκάδες πολίτες οι οποίοι καλούν τα φασιστοειδή να αποχωρήσουν από το σχολείο. Οι τελευταίοι αρνούνται βρίζοντας και εκτοξεύουν πέτρες και καδρόνια κατά των παρευρισκομένων. Ομάδα καθηγητών με μπροστάρη το Νίκο Τεμπονέρα έρχεται αντιμέτωπη πρόσωπο με πρόσωπο με τους φασίστες επιχειρώντας να βοηθήσουν τους μαθητές και να απωθήσουν τους φασίστες.

Ο Νίκος Τεμπονέρας πέφτει νεκρός στις 9 Γενάρη του 1991 από τα δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι με σιδηρολοστό, απο τα χέρια του Γιάννη Καλαμπόκα, ενώ ο ιατροδικαστής επιβεβαιώνει λίγο αργότερα ότι τα χτυπήματα ήταν αρκετά και με σαφή στόχο να σκοτώσουν (στη δικογραφία αναφέρεται ότι δόθηκε η χαριστική βολή στο κεφάλι). Άλλωστε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο στο Βόλο, το δευτεροβάθμιο στη Λάρισα και στη συνέχεια ο Άρειος Πάγος απεφάνθησαν ρητά και κατηγορηματικά: Είναι ανθρωποκτονία από πρόθεση με δόλο και για αυτό επιβάλλεται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης που αργότερα με την επιμέτρηση και το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής, καταλήγει αμετάκλητα στα 16 χρόνια. Ούτε συμπλοκή, ούτε άλλες αηδίες που αναφέρονται συχνά από ομοϊδεάτες του Καλαμπόκα μην μπορώντας να χωνέψουν τις φασιστικές δράσεις των παλιών Κενταύρων, αλλά και το οργανωμένο σχέδιο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο Νίκος Τεμπονέρας δεν δίστασε ούτε στιγμή. Δεν σκέφτηκε λεπτό ότι θα αφήσει τη γνώση, την ελευθερία και τη δουλειά να μείνουν αφύλαχτες μπροστά στο μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του φασισμού και του παρακράτους. Χαράσσει με το αίμα του το όριο ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση. Το φως και το σκοτάδι. Στοιχίζεται πίσω από το Σωτήρη Πέτρουλα και το Γρηγορη Λαμπράκη, γιατί δεν μπορεί να αφήσει το νήμα ορφανό... Με τη σειρά του το δίνει στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και αυτός στον Παύλο Φύσσα.

Ξέρει ότι δεν γίνεται να υποχωρεί το δίκιο μπροστά στο άδικο.

Δεν ήταν ήρωας ο Νίκος Τεμπονέρας. Δεν επεδίωξε να γίνει ποτέ ήρωας. Ήταν ένας αριστερός αγωνιστής δάσκαλος, απλός καθημερινός άνθρωπος του μόχθου, που δεν φοβήθηκε να δώσει τη ζωή του για τις αξίες και τα ιδανικά του.

Με το αίμα του δίνει την πιο πειστική απάντηση τότε αλλά και σήμερα και πάντοτε και νικά τους δολοφόνους του κάθε φορά με εμφατικό τρόπο.

Η θυσία του Νίκου Τεμπονερα δεν εξαργυρώνεται και δεν εκχωρείται. Δικαιώνεται καθημερινά στους αγώνες όλης της νεολαίας, των εργαζομένων, στους αγώνες κάθε δημοκρατικού πολίτη για ελευθερία, δημοκρατία, γνώση και αξιοπρεπή ζωή.  Δικαιώνεται στον αγώνα όλης της κοινωνίας κατά του φασισμού, στον αγώνα για την άμεση και οριστική καταδίκη των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής.

KOUTIPANDORAS