Στα συλλαλητήρια με όπλο την άγνοια

Το γεγονός ότι ενώ οι ηγεσίες Ελλάδος και ΠΓΔΜ βρίσκονται κοντά σε λύση του Μακεδονικού, οι εθνικιστές και των δύο πλευρών διοργανώνουν συλλαλητήρια είναι μια ένδειξη ότι κάτι θετικό θα προκύψει για τις δύο πλευρές. Όσοι υποδαυλίζουν την ανέξοδη πατριδοκαπηλεία επικαλούνται την ιστορία αλλά, πρακτικά, ποντάρουν στο γεγονός ότι το κοινό αγνοεί ή αρνείται να μάθει την ιστορία. 

Στην ελληνική πλευρά, μετά τη νέα υπαναχώρηση της ΝΔ στην ακροδεξιά δημαγωγία, δεν υπάρχει κάποιος να συγκρατήσει το κοινό από το φαντασιακό αφήγημα που το καθοδηγεί και κρύβει τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, κυρίως, της συντηρητικής παράταξης. Αυτό, συμβαίνει μάλιστα στην πλέον ευνοϊκή συγκυρία για ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος με την​  ΠΓΔΜ.

Αν κάτι καλύτερο θα μπορούσε να προκύψει, χάθηκε οριστικά στις θλιβερές μέρες του 1992. Μιλάνε για μη χρήση του όρου "Μακεδονία", όταν ήδη η Ελλάδα αναγνωρίζει την γειτονική χώρα ως "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας". Επιπλέον στη ΝΔ "εξανίστανται" με το όνομα  "Μακεδονα-Σκόπια", το οποίο αφενός η ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί και αφετέρου ήταν ο Κ. Μητσοτάκης που το έθεσε στο τραπέζι πριν από 26 χρόνια ενώ και το 2006 έγινε αποδεκτό από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ όταν ο Γ. Κουμουτσάκος -που σήμερα αντιδρά- ήταν μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας, σύμφωνα με τον Υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά!

Αλλά και η περίφημη "μακεδονική γλώσσα" έχει ήδη "δοθεί" το 1977 ενώ στις αρχές του '90 η Ελλάδα απεμπόλησε και την τελευταία ευκαιρία να αποτρέψει την αναγνώριση της γλώσσας. Όσοι αρνούνται να αντικρύσουν τι συμβαίνει διεθνώς με το όνομα της ΠΓΔΜ, είναι όσοι παραλείπουν από τη συζήτηση του τραγικούς χειρισμούς που δημιούργησαν το πρόβλημα με βασικό υπαίτιο τον μετέπειτα ..."Μακεδονομάχο" Αντώνη Σαμαρά.

Όμως και στην ΠΓΔΜ όσοι θεωρούν ότι ένα νεοσύστατο και μικρό κράτος μπορεί να καθορίζει τους όρους της διαπραγμάτευσης με μαξιμαλιστικές αξιώσεις και εθνικές κατασκευές, στην πραγματικότητα βυθίζουν τη χώρα τους στον απομονωτισμό με τον κίνδυνο του διαμελισμού, παραγνωρίζοντας ότι η επίλυση είναι για αυτούς ζήτημα επιβίωσης.

Στην πραγματικότητα οι δύο χώρες έχουν πολλά και μεγάλα συμφέροντα από τη λύση.  Έχουν όμως και μια καταστροφική εθνικιστική δημαγωγία που υποτάσσει τεράστια εθνικά ζητήματα στα όρια της μικροκομματικής εκμετάλλευσης. 

tvxs