του Μάκη Ανδρονόπουλου
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει για τους 28 ηγέτες της ΕΕ που θα συνεδριάσουν στις 7 Μαρτίου για το Προσφυγικό ζήτημα, να διάβαζαν προηγουμένως ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Kαρόλου Μαρξ για την New York Daily Tribune, της 5ης Απριλίου 1854, το οποίο αναφέρεται στην συμπεριφορά της Υψηλής Πύλης σε σχέση με τις συμφωνίες που υπογράφει με τον Ρώσο Τσάρο, αλλά και την Αγγλία, τις δύο Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής.
Στο εν λόγω ρεπορτάζ, ο Μαρξ περιλαμβάνει περικοπή* από το μνημόνιο του κόμη Νέσσελροντ, σύμφωνα με την οποία:
«Η Πύλη τείνει συνεχώς ν΄ απαγκιστρωθεί από τις δεσμεύσεις της που τις επέβαλαν οι συνθήκες της με άλλες Δυνάμεις. Ελπίζει να το κάμει ατιμώρητα, γιατί ελπίζει στην αμοιβαία ζηλοτυπία των κυβερνήσεων. Νομίζει ότι αν δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε κάποια από όλες, οι υπόλοιπες θα της συμπαρασταθούν στις διαμάχες της και θα την καλύψουν απέναντι σε κάθε ευθύνη. Έχει σημασία να μην ενισχυθεί αυτή η ψευδαίσθηση της Πύλης. Κάθε φορά που δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις, είναι συμφέρον όλων των άλλων να της υποδείχνουν το σφάλμα της και να την παροτρύνουν σοβαρά να ενεργεί δίκαια απέναντι σε όποια κυβέρνηση απαιτεί δίκαιη ικανοποίηση. Μόλις η Πύλη αντιληφθεί ότι δεν υποστηρίζεται από άλλες κυβερνήσεις, θα υποχωρήσει, κι όσες διαφορές προέκυψαν θα διευθετηθούν με τρόπο συμφιλιωτικό χωρίς να γεννηθούν συγκρούσεις».
Την τουρκική αυτή νοοτροπία την διαπιστώσαμε τόσο στην περίπτωση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το Προσφυγικό, όσο και στην διαχείριση που επιδίωξε να κάνει η Άγκυρα σε σχέση με τη νατοϊκή ναυτική μοίρα που περιπολεί στα ευρωπαϊκά σύνορα. Βεβαίως, η Τουρκία πρέπει να κατανοήσει πως είναι προς συμφέρον της να τερματίσει οριστικά την ροή μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη, αλλά και η Ευρώπη πρέπει επίσης να κατανοήσει πως ούτε η Τουρκία μπορεί να μετατραπεί σε μόνιμο στρατόπεδο προσφύγων και μεταναστών. Η Τουρκία μπορεί να φιλοξενήσει αλλά με πολύ συγκεκριμένο ορίζοντα χρόνου.
Άλλωστε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να μείνουν στην Τουρκία, όπως δεν θέλουν να μείνουν και στην Ελλάδα. Συνεπώς, οι Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ) πρέπει να βρουν τάχιστα οριστική και μακροπρόθεσμη λύση με σύμφωνη γνώμη του ΟΗΕ. Σημειωτέον ότι δεν αποτελεί λύση η δημιουργία ζώνης εγκατάστασης προσφύγων στο συριακό ή και το ιρακινό έδαφος από την Τουρκία, αλλά μόνο από δυνάμεις του ΟΗΕ χωρίς βεβαίως την εμπλοκή χωρών που όλο αυτό τον καιρό έριχναν λάδι στη φωτιά. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η επίλυση του Προσφυγικού προϋποθέτει την επίλυση του γεωπολιτικού ζητήματος. Η Δύση δεν έχει περιθώρια να επαναλάβει τα λάθη που έκανε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την τραγικά αφελή μοιρασιά των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επίσης, θα ήταν τραγικό λάθος να αποτελέσει το Ισλαμικό Κράτος μέρος της λύσης.
*Κ.Μαρξ-Φρ.Ένγκελς «Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα» με εισαγωγή και σχολιασμό του Παναγιώτη Κονδύλη, εκδ. Γνώση, 1985.
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου