Ακόμη και η κοινωνική σωτηρία απαιτεί ρήξη

του Πέτρου Τσάγγαρη
Η τακτική κατευνασμού του αντιπάλων, δηλαδή της ελληνικής άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της από τη μια και των δανειστών από την άλλη, έφτασε στα όριά της. Αποδείχτηκε ότι ο αντίπαλος δεν κατευνάζεται και, αντίθετα, επιζητεί τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη συντριβή του προγράμματός του που ψήφισαν τα μέλη του αλλά και των εξαγγελιών της ΔΕΘ που ψήφισαν οι υποστηρικτές του.
Ως εμ­βλη­μα­τι­κό πρό­σω­πο των δα­νει­στών, η Μέρ­κελ δή­λω­σε (λίγα μόνο 24ωρα μετά τη συ­νά­ντη­σή της με τον Τσί­πρα) ότι η Ελ­λά­δα πρέ­πει «να εκ­πλη­ρώ­σει τις φι­λο­δο­ξί­ες που όλοι έχου­με». Μπο­ρεί­τε να προ­τεί­νε­τε όσες εναλ­λα­κτι­κές θέ­λε­τε, μας είπε πρα­κτι­κά η κα­γκε­λά­ριος, «όμως», όπως τό­νι­σε, «τε­λι­κά το γε­νι­κό πλαί­σιο πρέ­πει να κα­τα­λή­γει στο προσ­δο­κώ­με­νο απο­τέ­λε­σμα», εν­νο­ώ­ντας πέρα από κάθε αμ­φι­βο­λία τη συ­νέ­χι­ση της λι­τό­τη­τας. Μά­λι­στα άφησε να διαρ­ρεύ­σει ότι στην κατ’ ιδίαν συ­νά­ντη­ση πρό­τει­νε ευ­θέ­ως στον Τσί­πρα τη μεί­ω­ση των συ­ντά­ξε­ων. Πιο επι­θε­τι­κά ο επι­κε­φα­λής των Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τών για ευ­ρω­παϊ­κά θέ­μα­τα, Γκ. Γκίχ­μπα­ουμ, δή­λω­σε ότι «αντί να πα­ρα­κα­λά­ει ο Τσί­πρας για βο­ή­θεια τους Ρώ­σους, κα­λύ­τε­ρα να ετοι­μά­σει μια λίστα με συ­γκε­κρι­μέ­νες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» –εν­νο­εί­ται πάντα στη γραμ­μή της λι­τό­τη­τας.
Ο «σο­σια­λι­στής» Σουλτς έχει ανα­λά­βει τα πι­σώ­πλα­τα χτυ­πή­μα­τα, την ίδια στιγ­μή που ο Ντρά­γκι, ως νέος δρ Μέν­γκε­λε, δο­κι­μά­ζει το όρια χρη­μα­το­δο­τι­κής ασφυ­ξί­ας της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης –με τον κίν­δυ­νο να του μεί­νει στα χέρια το πει­ρα­μα­τό­ζωο. Οι ίδιοι ευ­ρω­παϊ­κοί μη­χα­νι­σμοί –σε συ­νερ­γα­σία με τους ντό­πιους συμ­μά­χους τους και εν είδει λη­στο­συμ­μο­ρί­τη– άρ­πα­ξαν τα 11 δισ. του ΤΧΣ για να μην μπο­ρέ­σει να τα αξιο­ποι­ή­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προς όφε­λος του λαού. Έκλε­ψαν και τα 1,9 δισ. που έχουν προ­κύ­ψει από τα υπέ­ρο­γκα κέρδη της ΕΚΤ από τα ελ­λη­νι­κά ομό­λο­γα, και τα οποία είχαν ανα­γνω­ρι­στεί ως τέ­τοια και συ­νε­πώς οι δα­νει­στές είχαν απο­δε­χθεί ότι θα τα επέ­στρε­φαν στην Ελ­λά­δα.
Υπα­γο­ρεύ­ουν όρους ενώ δεν έχουν δώσει φρά­γκο στην Ελ­λά­δα από τον Αύ­γου­στο του 2014 (ενώ η Ελ­λά­δα έχει πλη­ρώ­σει μόνον μέσα στο 2015 πάνω από 6 δισ. ευρώ) και απαι­τούν, μέσω διαρ­ρο­ών, αντι­κα­τα­στά­σεις υπουρ­γών.
Στο εσω­τε­ρι­κό μέ­τω­πο, η άρ­χου­σα τάξη άρ­χι­σε να «μι­λά­ει». Τα ΜΜΕ σκλη­ραί­νουν τη στάση τους απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση, ενώ η μία από τις δύο «ναυαρ­χί­δες» του κε­φα­λαί­ου, το «Βήμα», εγκα­τέ­λει­ψε τα γλυ­κό­λο­γα και ζη­τά­ει από τον πρω­θυ­πουρ­γό να υπο­γρά­ψει νέο μνη­μό­νιο εκ­με­ταλ­λευό­με­νος το γε­γο­νός ότι, όπως γρά­φει μια στήλη, «απο­λαμ­βά­νει υψηλή δη­μο­φι­λία». Η ίδια στήλη τρί­ζει τα δό­ντια στους εχθρούς της άρ­χου­σας τάξης γρά­φο­ντας με πρω­το­φα­νές θρά­σος: «Δεν μπο­ρεί λοι­πόν ο πρω­θυ­πουρ­γός να αφή­σει την ευ­και­ρία να πάει χα­μέ­νη επει­δή μια ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι αντί­θε­τη με το συμ­βι­βα­σμό. Δεν μπο­ρεί η άρ­νη­ση δύο-τριών μαρ­ξι­στών που συμ­με­τέ­χουν στην κυ­βέρ­νη­ση, στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ, η οποία είναι κό­ντρα σε κάθε πλαί­σιο λει­τουρ­γί­ας της ΕΕ, να στα­θεί εμπό­διο για έναν έντι­μο συμ­βι­βα­σμό».
Σε άλλο άρθρο γνώ­μης της εν λόγω εφη­με­ρί­δας με τίτλο «Ρήξη με τις ιδε­ο­λη­ψί­ες, όχι με την Ευ­ρώ­πη» δια­τυ­πώ­νε­ται η άποψη ότι «ο κ. Τσί­πρας και η κυ­βέρ­νη­σή του δεν εξε­λέ­γη­σαν για να μας οδη­γή­σουν σε ρήξη με την Ευ­ρώ­πη». Τις από­ψεις του συ­ντά­κτη, αλλά ακόμη και την ορο­λο­γία του περί ιδε­ο­λη­ψιών, μερ­κε­λι­σμού του Τσί­πρα κ.λπ., ανα­πα­ρή­γα­γαν σαν κα­σέ­τα ο Σα­μα­ράς, ο Βε­νι­ζέ­λος και ο Θε­ο­δω­ρά­κης στη συ­ζή­τη­ση στη Βουλή, φα­νε­ρώ­νο­ντας ανοι­κτά την ενιαία κα­θο­δή­γη­ση της άρ­χου­σας τάξης προς τα όρ­γα­νά της.
Το ίδιο έντυ­πο («Βήμα») «ανα­κα­λύ­πτει» ρήγμα εντός της ελ­λη­νι­κής δια­πραγ­μα­τευ­τι­κής ομά­δας στο Brussels Group, ανά­με­σα ακόμη και σε εξαι­ρε­τι­κά συ­στη­μι­κούς συ­νερ­γά­τες του υπ. Οι­κο­νο­μι­κών. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι η εφη­με­ρί­δα θε­ω­ρεί ακόμη και την Ε. Πα­να­ρί­τη υπερ­βο­λι­κά αντι­μνη­μο­νια­κή και μας «εκ­μυ­στη­ρεύ­ε­ται» ότι προ­τί­μη­ση των δα­νει­στών είναι να συ­ζη­τούν όχι με αυτήν αλλά με τον πρό­ε­δρο του Συμ­βου­λί­ου Οι­κο­νο­μι­κών Εμπει­ρο­γνω­μό­νων, Γ. Χου­λια­ρά­κη.
Αλλά δεν είναι μόνο οι δη­λώ­σεις. Κυ­ρί­ως είναι οι πρά­ξεις του βα­θέ­ος κρά­τους, που πα­ρα­μέ­νει ανέγ­γι­χτο με ευ­θύ­νη της νέας κυ­βέρ­νη­σης: οι πλού­σιοι συ­νε­χί­ζουν να βγά­ζουν ανε­νό­χλη­τοι τα λεφτά τους στο εξω­τε­ρι­κό επει­δή όλοι οι τρα­πε­ζί­τες, και κυ­ρί­ως ο Στουρ­νά­ρας, πα­ρα­μέ­νουν στις θέ­σεις τους. Η κ. Σα­κελ­λα­ρί­ου του ΤΧΣ «από λάθος» απέ­σπα­σε και έστει­λε με την άνεσή της τα 1,2 δισ. στον EFSF και όμως, ακόμη και μετά από αυτό πα­ρα­μέ­νει στη θέση της. Η γε­νι­κή γραμ­μα­τέ­ας Εσό­δων, Αικ. Σαβ­βα­ΐ­δου, κάνει επι­κοι­νω­νια­κό μποϊ­κο­τάζ στην κυ­βέρ­νη­ση με εγκύ­κλιο για φο­ρο­λό­γη­ση ανεί­σπρα­κτων ενοι­κί­ων. Τα ίδια κά­νουν και οι υπό­λοι­ποι γε­νι­κοί γραμ­μα­τείς και άλλοι ανώ­τε­ροι υπάλ­λη­λοι που είχε επι­λέ­ξει ο Σα­μα­ράς και που, παρ’ όλα αυτά, πα­ρα­μέ­νουν στη θέση τους. Οι δι­κα­στές ορ­γιά­ζουν με απο­φά­σεις σε βάρος των φτω­χών και υπέρ του συ­στή­μα­τος. Οι στρα­το­κρά­τες απει­λούν εμ­μέ­σως βά­ζο­ντας τους ΟΥ­Κά­δες να βρο­ντο­φω­νά­ξουν το πού έχουν οι ανώ­τε­ροί τους γραμ­μέ­νες τις από­ψεις της κυ­βέρ­νη­σης. Τα τη­λε­ο­πτι­κά και ρα­διο­φω­νι­κά κα­νά­λια εκτο­ξεύ­ουν τους οχε­τούς τους και, ενώ η κυ­βέρ­νη­ση δεν έχει ούτε έναν τη­λε­ο­πτι­κό σταθ­μό με το μέρος της, δεν έχει ακόμη ανοί­ξει την ΕΡΤ και, κυ­ρί­ως, δεν έχει χτυ­πή­σει τη δια­πλο­κή των κα­τα­χρε­ω­μέ­νων ιδιω­τι­κών με­γα­λο­σταθ­μών.
Η κυ­βέρ­νη­ση, όχι για να κάνει σο­σια­λι­σμό αλλά για να υλο­ποι­ή­σει την κοι­νω­νι­κή σω­τη­ρία που επαγ­γέλ­λε­ται, οφεί­λει να αλ­λά­ξει γρή­γο­ρα πρό­σω­πα και θε­σμούς και να υλο­ποι­ή­σει πλή­ρως και γρή­γο­ρα τις εξαγ­γε­λί­ες της ΔΕΘ. Αλλά είναι φα­νε­ρό ότι για την άρ­χου­σα τάξη σε Ελ­λά­δα και Ευ­ρώ­πη, ακόμη και τα μέτρα κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας είναι μέτρα ρήξης με το σύ­στη­μα, είναι μέτρα αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά.
Όμως η ρήξη δεν μπο­ρεί να γίνει επι­τυ­χη­μέ­να όταν την επι­βάλ­λει ο αντί­πα­λος. Η κυ­βέρ­νη­ση λέει ότι έχει κόκ­κι­νες γραμ­μές (όχι σε μειώ­σεις συ­ντά­ξε­ων, όχι σε ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, όχι σε γε­νι­κή αύ­ξη­ση ΦΠΑ, όχι σε ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις). Για να υπο­στη­ρι­χτεί με συ­νέ­πεια η μη πα­ρα­βί­α­ση αυτών των «κόκ­κι­νων γραμ­μών» χρειά­ζε­ται στοι­χειώ­δης προ­ε­τοι­μα­σία, δη­λα­δή χρειά­ζο­νται του­λά­χι­στον οι άμε­σες αλ­λα­γές προ­σώ­πων και θε­σμών που πε­ρι­γρά­ψα­με. Και χρειά­ζε­ται και συμ­με­το­χή και προ­ε­τοι­μα­σία του κόμ­μα­τος σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση. Αλ­λιώς κα­νείς δεν μπο­ρεί να πάρει στα σο­βα­ρά τα περί ρήξης. Ούτε οι δα­νει­στές για να την απο­φύ­γουν, ούτε ο λαός για να τη στη­ρί­ξει.

rproject