Η Οδύσσεια ενός υπαλλήλου και η πανελλαδική «διαφήμιση» της Κέρκυρας

Την περιπέτεια που περνά ο Παύλος Μεταλληνός, την έχουμε αναδείξει πολλάκις με δημοσιεύματα. Οι καταγγελίες του, οι ΕΔΕ που σέρνονται και η πανελλαδική δημοσιότητα.
Το θέμα έχει απασχολήσει αρκετές φορές το corfupress αλλά και τη Βουλή με ερωτήσεις από τον Μπάμπη Χαραλάμπους στη τότε θητεία του ως βουλευτής του ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ αργότερα. Απαντήσεις δεν πήραμε. Ούτε εμείς, ούτε κι εκείνος που περιμένει ακόμη τα αποτελέσματα των ΕΔΕ και αναμένει σήμερα – αύριο την απόφαση της δικαιοσύνης. Τώρα η υπόθεση αναδεικνύεται και στο πανελλήνιο μέσω του δημοσιεύματος της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (3/11/2013) που υπογράφει η Γεωργία Λινάρδου.

Το δημοσίευμα
«Η ευσυνειδησία βλάπτει σοβαρά την καριέρα στο Δημόσιο
Στο τσιφλίκι των εργολάβων, τα δημόσια έργα, δεν υπάρχει χώρος για ανθρώπους με προσόντα, αλλά κυρίως με όρεξη για προσφορά και σεβασμό στο δημόσιο συμφέρον. Η Οδύσσεια ενός δημοσίου υπαλλήλου πολιτικού μηχανικού, που παλεύει από το 2000 με το τέρας της γραφειοκρατίας και τα «βύσματα», για να καταλήξει σήμερα παροπλισμένος σε άσχετη με το αντικείμενό του υπηρεσία, τα λέει όλα...
Τα μόνα «δημόσια έργα» που θαυμάζει για την αρτιότητά τους ο Παύλος Μεταλληνός έγιναν μερικές χιλιάδες χρόνια πριν... Ξέρω ανθρώπους που έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι, διότι αυτό ταίριαζε στην ψυχοσύνθεσή τους, άλλους που δεν ήξεραν τι να κάνουν και μπήκαν στο Δημόσιο και κάποιους που ήθελαν να δουλέψουν με όρους ιδιωτικού τομέα, επιλέγοντας την ασφάλεια ενός ισχυρού εθνικού εργοδότη. Η ιστορία του Κερκυραίου πολιτικού μηχανικού και δημοσίου υπαλλήλου Παύλου Μεταλληνού, με έκανε αρκετές φορές να γελάσω κι άλλες να μείνω με το στόμα ανοιχτό.
Από τη μία, σοβαρές καταγγελίες για διασπάθιση δημοσίου χρήματος και δεκάδες θεσμικοί νοματαίοι με συμπεριφορά εξουσιαστή, καθώς και ένας εξαντλητικός Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας. Από την άλλη, ένας επιστήμονας, ο οποίος κατέληξε να κοιτάζει -πίσω από το σπασμένο τζάμι του γραφείου του- την εξέλιξη του κόσμου...
Μεγάλο ελάττωμα
Προσελήφθη το 2000 μέσω ΑΣΕΠ. Ως πολιτικός μηχανικός, πτυχιούχος του ΕΜΠ, επιπόλαια πίστευε πως μπορεί να επενδύσει τα όνειρά του στο Δημόσιο. Διορίστηκε σε τεχνικής φύσεως δημόσια υπηρεσία, με αρμοδιότητα την επίβλεψη έργων. Εβγαινε καθημερινά για έλεγχο, μα είχε ένα ελάττωμα: το στόμα του δεν το κρατούσε κλειστό σε ό,τι στραβό έβλεπε. Αστειευόμενος, του είπε κάποτε ένας εργολάβος: «Εάν εσύ μας κάνεις αυτά στους δύο μήνες, στα δύο χρόνια τι θα μας κάνεις;». Καλό δεν είναι να το λέει αυτό ένας εργολάβος σε δημόσιο υπάλληλο ή μήπως όχι;
Είχε τόση δουλειά, ώστε κάποια άλλη στιγμή οι προϊστάμενοί του «σοφά» τον απάλλαξαν από την επίβλεψη ενός έργου. Μήπως δεν έκανε σωστά τη δουλειά του; Καμία απάντηση από την υπηρεσία. Στη θέση του έβαλαν άλλον επιβλέποντα, κι ενώ ο πολιτικός μηχανικός είχε ήδη ετοιμάσει το φάκελο αυτοψίας του έργου, μέσα στον οποίο κάθε φορά που τον παρατηρούσε, συνειδητοποιούσε «υπερβολές» σε χρεώσεις εκτελεσθεισών εργασιών και υλικών με σημαντική επιβάρυνση για το ελληνικό Δημόσιο. Ο αντικαταστάτης του -από την άλλη- συνέταξε διαφορετικό φάκελο, στον οποίο ουδεμία αιχμή υπήρχε περί διασπάθισης δημοσίου χρήματος...
Κάπως έτσι ξεκίνησε η πορεία του στο ευαγές ίδρυμα του Δημοσίου. Ως... αιθεροβάμων, μάλιστα, θέλησε να εξελίξει τις πανεπιστημιακές του γνώσεις με ένα προχωρημένο για την εποχή διδακτορικό: «Διαχείριση Δημοσίων Εργων, Πολιτικές Κοστολόγησης και Μελέτη Νομοθεσίας». Το 2003 αιτείται εκπαιδευτικής άδειας, όπως ορίζει ο νόμος. Η υπηρεσία του ξαφνιάστηκε! Τα υπηρεσιακά έγγραφα πηγαινοέρχονταν: «Το διδακτορικό που αιτείται ο κύριος Μεταλληνός δεν αφορά την υπηρεσία, αλλά τους εργολάβους»!
Στο μεταξύ τον είχαν ήδη απαλλάξει από την επίβλεψη δημοσίων έργων χρηματοδοτούμενων από κοινοτικά πακέτα. Το 2004, μετά κόπων και πιεστικών βασάνων, παίρνει την εκπαιδευτική άδεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο νόμος ορίζει προσαύξηση μισθού 15%-75%. Αιτήθηκε 75%. Μα, πώς τολμά να θέλει να επιβαρύνει το Δημόσιο; Προϊσταμένη του εκείνη την περίοδο ξεστομίζει το εξής... ευφυές για το δημόσιο συμφέρον: «Να πάρει 0%, την άδειά του και να σηκωθεί να φύγει!» (σ.σ. Τελικά πήρε 15% προσαύξηση). Ενώ κάνει το διδακτορικό του, κρίνει σκόπιμο να κρατά επαφή με την υπηρεσία, καταγγέλλοντας εγγράφως «περίεργες» χρεώσεις στην εκτέλεση κάποιων έργων.
Η άδεια τελειώνει και τον Γενάρη του 2008 επιστρέφει στην υπηρεσία. Λάθος πόστο! Είχε μετακινηθεί στη Διεύθυνση Υδάτων, ως απλός υπάλληλος σε γεωτρήσεις και πηγάδια. Με διδακτορικό του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στα δημόσια έργα, τι στο διάολο τον χρειάζονταν στα πηγάδια; Διαμαρτύρεται, στέλνει αναφορές και γενικώς κάνει ό,τι προβλέπει ο νόμος, αφ' ενός για την υπεράσπισή του και αφ' ετέρου για την προστασία του Δημοσίου. Από το 2002 αυτός ο άνθρωπος καταγγέλλει «κροκόδειλους»! Μα είναι φανερό πως είναι τρελός κάποιος που λέει πως εντόπισε «κροκόδειλους» σε δημόσια έργα! Το φωνάζανε και κάποιοι προϊστάμενοί του στους διαδρόμους!
Ξεκινά στο νέο του πόστο, μη έχοντας όμως σκοπό ν' αφήσει έτσι την υποβάθμισή του. Εν καιρώ διευθυντικών κρίσεων, εντοπίζεται ο υπάλληλος να παραβιάζει (!) το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα και να εισέρχεται στην υπηρεσία του στις εννέα και ένα πρώτο λεπτό το πρωί. Ο κώδικας προβλέπει ώρα προσέλευσης από 7 έως 9 π.μ. Τον καλούν σε έγγραφη απολογία (!) και του κάνουν έγγραφη επίπληξη (σημαίνει επιβάρυνση του φακέλου αξιολόγησής του). Ευτυχώς, είχε μάρτυρα που πιστοποιούσε την έγκαιρη προσέλευσή του στην υπηρεσία και το θέμα έκλεισε εκεί.
Ο Μεταλληνός ζητά την αναγνώριση του διδακτορικού του και την επιστροφή του στην παλιά υπηρεσία, σ' αυτό που ξέρει να κάνει καλά, που έχει σπουδάσει και για το οποίο έχει εξειδικευθεί. Ακολουθούν απερίγραπτοι ενδοϋπηρεσιακοί διάλογοι...
- Δεν μπορώ να σε βάλω εκεί, αλλά θα σε βάλω εκεί!
«Δεν θέλω!».
- Μα, θα γίνεις διευθυντής!
«Δεν θέλω να γίνω διευθυντής!»...
Ανεπιθύμητος
Ε, αφού δεν ήθελε, διευθυντής δεν έγινε, αλλά τμηματάρχης στη Διεύθυνση Ελέγχου Κατασκευής Εργων. Αρχίζει και πάλι τη δουλειά, μέχρι τη στιγμή που ένας εργολάβος ζητά την απομάκρυνσή του από την επίβλεψη των δικών του έργων! Το εντυπωσιακό δεν είναι αυτό, αλλά ότι η υπηρεσία διώχνει τον υπάλληλο από τον έλεγχο έργων με εμπλοκή -άμεση ή έμμεση- του διαμαρτυρόμενου εργολάβου. Η απόφαση ανακαλείται τέσσερις ημέρες μετά (άγνωστο γιατί...), ο υπάλληλος επιστρέφει στα καθήκοντά του, αλλά όχι όμως και στην επίβλεψη των έργων του συγκεκριμένου εργολάβου. Γιατί; Διότι στο απερίγραπτο γραφειοκρατικό χάος του Δημοσίου απαιτούνταν κι άλλες υπογραφές, ώστε να ανακληθεί η αρχική απόφαση, κι αυτές δεν είχαν μπει.
Ευνουχισμένος υπηρεσιακά, διαμαρτύρεται προς κάθε κατεύθυνση για την περιπέτειά του και ζητά επίμονα να ελεγχθούν υποθέσεις που καταγγέλλει. Πραγματοποιούνται δύο υπηρεσιακές έρευνες (ΕΔΕ), στις οποίες διαπιστώνονται παραλείψεις (sic), αλλά αντί το θέμα να προχωρήσει στη Δικαιοσύνη, ώστε να εξουδετερωθούν τυχόν «κροκόδειλοι», να αποσαφηνιστεί εάν ο υπάλληλος από καθαρά μυωπική αντίληψη βλέπει συχνά μπροστά του κρούσματα διαφθοράς, να προστατευθεί η υπόληψη υγιών εργολάβων και η αξιοπιστία του Δημοσίου, το θέμα παραμένει εκκρεμές και σέρνεται για χρόνια.
Και, ω του θαύματος, ο υπάλληλος μετακινείται ξανά από τη Διεύθυνση Εργων στη Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας. Σε ένα γραφείο με σπασμένο παράθυρο και πολύ του είναι... Από πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ, με διδακτορικό στα Δημόσια Εργα, καθηγητής πια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, καταλήγει σήμερα να μετρά... πεταλούδες στη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας! Μα τον Άγιο, που λένε και στην Κέρκυρα!

corfupress