Του Βασίλη Μουλόπουλου
Αυτό το "οι εκλογές που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταστροφικές για τη χώρα" πολύ με διασκεδάζει. Και γι' αυτούς που το λένε και για το περιεχόμενο που δίνουν στην έννοια της "καταστροφής" και της "χώρας".
Μπορεί να είμαι καχύποπτος, αλλά, όταν η Δεξιά και οι μεσοσιαλιστικές συνιστώσες της κόπτονται για τη σωτηρία της πατρίδας, με ζώνουν τα φίδια. Και όταν οι οργανικοί διανοούμενοι του νεοφιλελευθερισμού, ιδίως αυτοί με αριστερό παρελθόν στις αποσκευές τους, μου εξηγούν ότι πρέπει αυτή η κυβέρνηση να πετύχει για το καλό των φτωχών και αδύναμων, με πιάνει φαγούρα εκεί που δεν πιάνει η μελάνη. Και με πείθουν ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει πριν πετύχει το έργο της.
Γιατί το έργο της είναι η καμένη γη σε εργασία, κοινωνικό κράτος, Υγεία, Παιδεία, δημόσια αγαθά, δημόσιο πλούτο, περιβάλλον. Γιατί έργο της είναι να τα δώσει όλα στις αγορές.
Όχι γιατί ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί είναι κακοί άνθρωποι, αλλά γιατί αυτή είναι η ιδεολογία τους, αυτό είναι το πολιτικό τους πιστεύω. Άλλωστε ποτέ δεν το έκρυβαν πως είναι νεοφιλελεύθεροι, οπαδοί της αγοράς. Το έχουν πει, το έχουν γράψει στα προγράμματά τους, το υποστηρίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν.
Το ίδιο ισχύει εδώ και τρεις δεκαετίες και με τη μετασοσιαλιστική συνιστώσα της κυβέρνησης. Μόνο που αυτοί φορούσαν σοσιαλιστικό φερετζέ.
Γι' αυτό θα συνιστούσα στους image makes της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να σταματήσουν να πλασάρουν (όπως κάνουν τελευταία) τον κ. Σαμαρά στον ρόλο του προέδρου Μάο και τον κ. Βενιζέλο στον ρόλο της Ρόζας Λούξεμπουργκ (ας με συγχωρέσουν ο Μεγάλος Τιμονιέρης και η Κόκκινη Ρόζα) γιατί γελοιοποιούνται.
Αυτοί είναι, αυτά πιστεύουν, αυτά πράττουν οι κυβερνώντες μας και γι' αυτό εγώ θέλω (και θα κάνω ό,τι μπορώ) να αποτύχουν. Και, για να προλάβω τους χαρακτηρισμούς από τους αριστεροδεξιούς οργανικούς διανοουμένους του Μνημονίου, δηλώνω λαϊκιστής, πρωτόγονος ιδεολογικά, αγροίκος πολιτικά.
Γιατί πιστεύω ότι οι διαχωριστικές γραμμές Αριστερά - Δεξιά δεν είναι αυτές που χωρίζουν όσους συχνάζουν σε gourmet εστιατόρια από εκείνους που συχνάζουν σε ρακάδικα ούτε ότι η μόνη δυνατή επανάσταση που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο είναι αυτή της πληροφορικής.
Άσε που εμείς οι αναχρονιστές αριστεροί υποφέρουμε από μια βαριά ψυχασθένεια που την κολλήσαμε στα νιάτα μας: το σύνδρομο του "ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος". Ασθένεια την οποία δεν κατάφερε να γιατρέψει η εντατική θεραπεία με ισχυρές δόσεις αριστερού και δεξιού εκσυγχρονισμού που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Δυστυχώς για τους πολιτικούς, πολιτικούς αναλυτές και δημοσιογράφους των δελτίων των οκτώ, το συναινετικό κλίμα που προσπαθούν να πουλήσουν για να σωθεί η χώρα από την οικονομική, θεσμική και πολιτική καταστροφή δεν πουλάει.
Ο λαός της Αριστεράς παραμένει αθεράπευτα αιρετικός και επιμένει στις παλιές διαχωριστικές γραμμές. Δυστυχώς, κύριοι, πιστεύουμε ότι η δική σας πατρίδα που θέλετε να σώσετε δεν είναι η πατρίδα των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων.
Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε "εθνική ομοψυχία", δεν πάμε θα "όλοι μαζί", γιατί αλλού θέλετε να πάτε εσείς και αλλού εμείς.
Πηγή: avgi.gr
Μπορεί να είμαι καχύποπτος, αλλά, όταν η Δεξιά και οι μεσοσιαλιστικές συνιστώσες της κόπτονται για τη σωτηρία της πατρίδας, με ζώνουν τα φίδια. Και όταν οι οργανικοί διανοούμενοι του νεοφιλελευθερισμού, ιδίως αυτοί με αριστερό παρελθόν στις αποσκευές τους, μου εξηγούν ότι πρέπει αυτή η κυβέρνηση να πετύχει για το καλό των φτωχών και αδύναμων, με πιάνει φαγούρα εκεί που δεν πιάνει η μελάνη. Και με πείθουν ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει πριν πετύχει το έργο της.
Γιατί το έργο της είναι η καμένη γη σε εργασία, κοινωνικό κράτος, Υγεία, Παιδεία, δημόσια αγαθά, δημόσιο πλούτο, περιβάλλον. Γιατί έργο της είναι να τα δώσει όλα στις αγορές.
Όχι γιατί ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί είναι κακοί άνθρωποι, αλλά γιατί αυτή είναι η ιδεολογία τους, αυτό είναι το πολιτικό τους πιστεύω. Άλλωστε ποτέ δεν το έκρυβαν πως είναι νεοφιλελεύθεροι, οπαδοί της αγοράς. Το έχουν πει, το έχουν γράψει στα προγράμματά τους, το υποστηρίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν.
Το ίδιο ισχύει εδώ και τρεις δεκαετίες και με τη μετασοσιαλιστική συνιστώσα της κυβέρνησης. Μόνο που αυτοί φορούσαν σοσιαλιστικό φερετζέ.
Γι' αυτό θα συνιστούσα στους image makes της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ να σταματήσουν να πλασάρουν (όπως κάνουν τελευταία) τον κ. Σαμαρά στον ρόλο του προέδρου Μάο και τον κ. Βενιζέλο στον ρόλο της Ρόζας Λούξεμπουργκ (ας με συγχωρέσουν ο Μεγάλος Τιμονιέρης και η Κόκκινη Ρόζα) γιατί γελοιοποιούνται.
Αυτοί είναι, αυτά πιστεύουν, αυτά πράττουν οι κυβερνώντες μας και γι' αυτό εγώ θέλω (και θα κάνω ό,τι μπορώ) να αποτύχουν. Και, για να προλάβω τους χαρακτηρισμούς από τους αριστεροδεξιούς οργανικούς διανοουμένους του Μνημονίου, δηλώνω λαϊκιστής, πρωτόγονος ιδεολογικά, αγροίκος πολιτικά.
Γιατί πιστεύω ότι οι διαχωριστικές γραμμές Αριστερά - Δεξιά δεν είναι αυτές που χωρίζουν όσους συχνάζουν σε gourmet εστιατόρια από εκείνους που συχνάζουν σε ρακάδικα ούτε ότι η μόνη δυνατή επανάσταση που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο είναι αυτή της πληροφορικής.
Άσε που εμείς οι αναχρονιστές αριστεροί υποφέρουμε από μια βαριά ψυχασθένεια που την κολλήσαμε στα νιάτα μας: το σύνδρομο του "ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος". Ασθένεια την οποία δεν κατάφερε να γιατρέψει η εντατική θεραπεία με ισχυρές δόσεις αριστερού και δεξιού εκσυγχρονισμού που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Δυστυχώς για τους πολιτικούς, πολιτικούς αναλυτές και δημοσιογράφους των δελτίων των οκτώ, το συναινετικό κλίμα που προσπαθούν να πουλήσουν για να σωθεί η χώρα από την οικονομική, θεσμική και πολιτική καταστροφή δεν πουλάει.
Ο λαός της Αριστεράς παραμένει αθεράπευτα αιρετικός και επιμένει στις παλιές διαχωριστικές γραμμές. Δυστυχώς, κύριοι, πιστεύουμε ότι η δική σας πατρίδα που θέλετε να σώσετε δεν είναι η πατρίδα των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων.
Ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε "εθνική ομοψυχία", δεν πάμε θα "όλοι μαζί", γιατί αλλού θέλετε να πάτε εσείς και αλλού εμείς.
Πηγή: avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου