Τι είναι και τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ιδεολογική αμηχανία και η πολιτική εξάντληση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και η πλήρης απαξίωση της εγχώριας εκδοχής της δίνουν την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει να καλύψει το κενό, εμπνέοντας ταυτοχρόνως και τα συγγενή σχήματα στην Ευρώπη. 

του Τάσου Παππά

Στα ψιλά πέρασε η ομιλία του πρωθυπουργού στη δεύτερη συνδιάσκεψη της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε για πρώτη φορά με τόση έμφαση ορισμένα στοιχεία που, κατά τη γνώμη μου, συγκροτούν την πιο σοβαρή απόπειρα στρατηγικού αναπροσανατολισμού του κόμματός του μέσα στους δομικούς περιορισμούς της περιόδου.

Απευθυνόμενος προφανώς στους πρώην συντρόφους του (που αποχώρησαν και δημιούργησαν τη Λαϊκή Ενότητα) και στην ευρύτερη ριζοσπαστική Αριστερά (που τον εγκαλεί για πλήρη παράδοση στην κυρίαρχη ιδεολογία) κυρίως όμως στα μέλη και τα στελέχη που παραμένουν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυσκολεύονται να υπερασπιστούν τις επιλογές της ηγεσίας και βιώνουν με οδυνηρό τρόπο τη μετάβαση από τον συλλογικό ενθουσιασμό του Γενάρη του 2015 στον συμβιβασμό του Ιουλίου, είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:

Η προσπάθεια της Αριστεράς δεν είναι αγώνας της μιας στιγμής, δεν είναι μια απλή έφοδος στο κάστρο του αντιπάλου... Χρειάζονται πολιτικές συμμαχίες, πρόσκαιροι συμβιβασμοί για να μη γίνει η Αριστερά ένας διάττοντας αστέρας, για να μην επιστρέψει στην παραδοσιακή αντιπολιτευτική θέση της και στην ακαδημαϊκή κριτική.

Μίλησε για «κενές θεωρητικολογίες του εγχώριου αριστερισμού», επισημαίνοντας πως «τα ιστορικά άλματα χρειάζονται ιστορικούς συμβιβασμούς για να σταθούν». Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για μια απελπισμένη προσπάθεια να δικαιολογηθεί -με αναφορές στις παλιές διαιρετικές τομές της Αριστεράς- η δεξιά στροφή του κόμματος και να διασκεδαστεί η μελαγχολία που προκαλεί στο ακροατήριο της παράταξης η διαχείριση της κατάστασης. Θα ισχύει αυτό αν δεν υπάρξει συνέχεια, αν δηλαδή δεν οργανωθεί ένας σοβαρός διάλογος για το τι είναι και τι θέλει να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην περιπέτεια της διακυβέρνησης με τα όπλα που τον βοήθησαν να εκτοξευτεί από το περιθώριο της πολιτικής ζωής στην πρώτη γραμμή, δηλαδή με την κινηματική κουλτούρα και τον πολιτικό βολονταρισμό.

Οταν οι αυταπάτες σκόνταψαν στη δύστροπη πραγματικότητα με τον αντίπαλο να πιέζει πανταχόθεν και να εκβιάζει με την απειλή της οικονομικής καταστροφής, η ηγεσία εκλήθη να αναμετρηθεί με το ερώτημα: «πώς ένα κόμμα διαμαρτυρίας μετεξελίσσεται σε κόμμα εξουσίας που παίρνει υπόψη του τους καταναγκασμούς της συγκυρίας και πώς ο ευέλικτος πραγματισμός που του επιβάλλουν οι συνθήκες και οι συσχετισμοί δυνάμεων δεν θα ακυρώσει το ριζοσπαστικό στίγμα του;».

Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει. Τηρουμένων των αναλογιών, έχουμε να κάνουμε με το πρόβλημα που αντιμετώπισαν τα ευρωκομμουνιστικά κόμματα τις δεκαετίες του '60 και του '70 όταν επιχείρησαν να σπάσουν τον κλοιό της θεσμικής απομόνωσής τους. Η μετατροπή τους από κόμματα διαμαρτυρίας και προπαγάνδας σε κόμματα διακυβέρνησης πήρε χρόνο και δεν έγινε χωρίς συγκρούσεις στο εσωτερικό τους.

Εγκατέλειψαν -άλλο με τόλμη, άλλο με αντιφάσεις και πισωγυρίσματα- ορισμένες από τις βασικές αρχές που χαρακτήριζαν την ιστορική διαδρομή τους (δικτατορία του προλεταριάτου, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, πρωτοπορία της εργατικής τάξης), κράτησαν αποστάσεις από το σοβιετικό μοντέλο που είχε χάσει προ πολλού την όποια προωθητική δύναμη του και δεν ήταν καθόλου ελκυστικό ύστερα και από την επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία, μετακινήθηκαν από τη «λογική της εφόδου» (Λένιν) στη «στρατηγική της εξάντλησης» (Κάουτσκι), απαλλάχτηκαν από την καχυποψία τους για τους αστικούς θεσμούς, σχετικοποίησαν τον ρόλο του κράτους, αποδέχτηκαν το ευρωπαϊκό πλαίσιο, υιοθέτησαν τον κεϊνσιανισμό (μεικτή οικονομία, κράτος πρόνοιας), έκαναν ανοίγματα στα ανερχόμενα μεσαία στρώματα, αγκάλιασαν τα νέα κινήματα που έβαζαν μεταϋλιστικούς στόχους, έχτισαν πολιτικές συμμαχίες με τον προαιώνιο εσωτερικό αντίπαλο (τη σοσιαλδημοκρατία), αλλά και με τις προοδευτικές πτέρυγες των συντηρητικών κομμάτων, διεκδίκησαν και πέτυχαν τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση.

Με λίγα λόγια «η ιστορία του ευρωκομμουνισμού διασταυρώθηκε με εκείνη της σοσιαλδημοκρατίας μέσα από την παράδοξη ιστορική σχέση της ανταγωνιστικής συμβίωσης τους». (Για την πορεία και την κατάληξη του ευρωκομμουνιστικού εγχειρήματος, αλλά και για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ριζοσπαστική Αριστερά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πολύ χρήσιμο το βιβλίο του Γιάννη Μπαλαμπανίδη «Ευρωκομμουνισμός» εκδόσεις «Πόλις»).

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να λειτουργήσει κάτω από αντίξοες συνθήκες, λόγω της κρίσης και της ασφυκτικής κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, ωστόσο έχει ένα πλεονέκτημα που δεν είχαν την εποχή τους τα τρία από τα τέσσερα δυτικά ευρωκομμουνιστικά κόμματα (γαλλικό, ισπανικό, ελληνικό - το τέταρτο ήταν το ιταλικό): Η ιδεολογική αμηχανία και η πολιτική εξάντληση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και η πλήρης απαξίωση της εγχώριας εκδοχής της δίνουν την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει να καλύψει το κενό, εμπνέοντας ταυτοχρόνως και τα συγγενή σχήματα στην Ευρώπη.

Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η διαμόρφωση μιας προγραμματικής πλατφόρμας που θα περιλαμβάνει, εκτός από τα ιδρυτικά ριζοσπαστικά προτάγματά του και στοιχεία της χρυσής σοσιαλδημοκρατικής περιόδου, τα οποία στη σημερινή Ευρώπη είναι εξίσου επαναστατικά με όσα υποστήριζαν οι κομμουνιστές τον Μεσοπόλεμο!

efsyn

Αυτοί είναι οι Ρώσοι χάκερς που επιτέθηκαν σε 3 ελληνικές τράπεζες

Ρώσοι χάκερς, από την περασμένη εβδομάδα, απειλούν την Τράπεζα της Ελλάδος και δυο ακόμη συστημικές τράπεζες. 
Την Πέμπτη σήμανε συναγερμός στη διοίκηση της ΤτΕ καθώς προσπάθησαν να χακάρουν τα ηλεκτρονικά συστήματα των τραπεζών και για αρκετά λεπτά το πέτυχαν. Κοινώς, να σβήσουν ή να αλλοιώσουν τραπεζικά στοιχεία αναφορικά με λογαριασμούς δανείων, καταθέσεων κ.λπ.
Εσπευσμένα την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των Γιάννη Στουρνάρα, διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Ρουμπάτη, διοικητή της ΕΥΠ και Μανώλη Σφακιανάκη διοικητή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ώστε να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να αποτραπεί η απειλή των Ρώσων χάκερς και εάν είναι δυνατόν, να εντοπιστούν.
Πηγές του περιβάλλοντος του διοικητή της ΤτΕ έλεγαν σήμερα στο tvxs.gr ότι το θέμα παρακολουθείται στενά και έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, έτσι ώστε να μην διαταραχθεί η ομαλή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και να μην δημιουργηθεί πρόβλημα με τους λογαριασμούς των συναλλασσομένων.
Νεότερες πληροφορίες από την Τράπεζα της Ελλάδος αναφέρουν ότι η επίθεση εκδηλώθηκε την Πέμπτη σε τρεις τράπεζες και είχε στόχο το σύστημα e-banking. Προκάλεσε πρόβλημα για 30 - 45 λεπτά αλλά στη συνέχεια αντιμετωπίστηκε. Η ομάδα των χάκερς που ονομάζεται Armada Collective, ζήτησε λύτρα σε bitcoins.
Όπως αναφέρεται και παραπάνω, υπήρξαν συνεχείς συσκέψεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, του διευθυντή της ΕΥΠ και του επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, κι όπως εκτιμούν στην ΤτΕ η επίθεση έχει αντιμετωπιστεί. Ωστόσο, και από τις τρεις υπηρεσίες υπάρχει στενή παρακολούθηση, για την περίπτωση που επιχειρηθεί εκ νέου χακάρισμα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

tvxs

Το κλίμα και η ανισότητα

Ενώ όλοι μιλούν για την ανάγκη να ληφθούν εδώ και τώρα μέτρα, ελάχιστοι ασχολούνται με το πώς μπορεί αυτά τα μέτρα να επηρεάσουν την οργάνωση της παγκόσμιας οικονομίας.

του Γιάννη Σιώτου
Ένα από τα πιο "δημοφιλή" θέματα της παγκόσμιας βιομηχανίας ενημέρωσης αφορά στην κλιματική αλλαγή. Χωρίς υπερβολή, δεν υπάρχει εβδομάδα που ένα από τα θεωρούμενα έγκριτα και έγκυρα έντυπα και ηλεκτρονική μέσα ενημέρωσης δεν αφιερώνει τηλεοπτικό χρόνο ή αρκετό μελάνι για να μιλήσει για την ερημοποίηση, για τους πάγους που λιώνουν, για την άνοδο της θερμοκρασίας, για... Και όλα αυτά τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από αριθμούς που προκαλούν φρίκη για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, που εγκατέλειψαν τα χωράφια τους, που αναζήτησαν καταφύγιο στη Δύση...
Το δίχως άλλο, αυτά τα ρεπορτάζ έχουν ευαισθητοποιήσει τις πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες του πλανήτη και πλέον η ανάγκη για μέτρα που θα περιορίζουν το πρόβλημα είναι στην κοινή συζήτηση όχι μόνο απαραίτητα αλλά και επιβεβλημένα, αφού από αυτά θα εξαρτηθεί ακόμα και η ύπαρξη του πλανήτη.
Και ενώ όλοι μιλούν για την ανάγκη να ληφθούν εδώ και τώρα μέτρα, ελάχιστοι ασχολούνται με το πώς μπορεί αυτά τα μέτρα να επηρεάσουν την οργάνωση της παγκόσμιας οικονομίας. Και ακόμα λιγότεροι έχουν αναφερθεί στον κίνδυνο, οι όποιες αποφάσεις να οδηγούν στη διεύρυνση της ανισότητας, να επικυρώνουν την ηγεμονική θέση που σήμερα έχουν όχι μόνο κράτη αλλά και πολυεθνικές και ουσιαστικά σε συνδυασμό με άλλες, παγκόσμιας εμβέλειας συμφωνίες όπως για παράδειγμα οι πρόσφατες για το παγκόσμιο εμπόριο, να κατασκευάζουν ένα ιδανικό περιβάλλον για κάποιους και εφιαλτικό για τους περισσότερους.
Το σίγουρο είναι ότι για δισεκατομμύρια ανθρώπων σε αναπτυσσόμενες ή φτωχές χώρες η χρήση του άνθρακα ήταν το αντίτιμο που πλήρωσαν προκειμένου να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους. Για παράδειγμα, η Ινδία, που θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές άνθρακα, ή το Βιετνάμ ή ακόμα και κάποιες αφρικανικές χώρες σίγουρα δεν ακολούθησαν τις ΗΠΑ ή την Ε.Ε. στην προσπάθεια που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του '70, με αφορμή τις πετρελαϊκές κρίσεις, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Ακόμα και για την Κίνα, τον μεγαλύτερο ρυπαντή του πλανήτη, ο άνθρακας χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο.
Υπό το πρίσμα αυτό, τα μέτρα για το κλίμα, αν μετατραπούν σε μέσο γεωπολιτικής ισχύος, τότε το πιο πιθανό είναι οι ηγέτες, να "καθαρίσουν" κάποια στιγμή έναν πλανήτη απλώς και μόνο για να έχουν ακόμα περισσότερους ανθρώπους να διαφεντεύουν και -γιατί όχι- να εκμεταλλεύονται. Αυτή είναι μία μεγάλη ευκαιρία για την Αριστερά να διατυπώσει μια πρόταση η οποία δεν θα λαμβάνει υπόψη μόνο την πιεστική ανάγκη να σταματήσει την καταστροφή του πλανήτη αλλά και να εξασφαλίζει τις συνθήκες ώστε οι όποιες παρεμβάσεις να εξασφαλίζουν την αντιμετώπιση της πείνας και των οικονομικών ανισοτήτων.

avgi

Κύρια κατοικία, απειλές και προστασία

Η ιδιόκτητη κατοικία, και η ακίνητη περιουσία γενικότερα, αποτέλεσαν τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες του Νότου (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία) στρατηγικό στοιχείο οικονομικής ανάπτυξης για λόγους κοινωνικούς και ιστορικούς.

της Κατερίνας Κνίτου *
Στην Ελλάδα το γνωστό «να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας», αποτέλεσε  στόχο ζωής για τη γενιά των ανθρώπων  που μετακινήθηκε μαζικά στις πόλεις, μετά την Kατοχή και τον Eμφύλιο, παράδοση  που συνεχίστηκε και στις επόμενες γενιές και υποδαυλίστηκε από τη «φούσκα» της κτηματαγοράς με την εκτεταμένη προώθηση του δανεισμού ως εργαλείου αναθέρμανσης της αγοράς.
Στην Ελλάδα το μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης, που έφτανε στα πρώτα χρόνια της κρίσης το 80%, αποτέλεσε εξαρχής κεντρικό στόχο των δανειστών, που επιθυμούσαν και επιθυμούν τη δραστική του μείωση στο πλαίσιο της αναδιανομής πλούτου σε όφελος των οικονομικών ελίτ  που στοχεύουν  να εισέλθουν δυναμικά στην αγορά του real estate και να αναδιαμορφώσουν το χωρικό τοπίο στα σύγχρονα αστικά κέντρα.
Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Ισπανία λ.χ.,  υπήρξε από την αρχή της κρίσης ισχυρό νομοθετικό  πλαίσιο που απέτρεψε την υλοποίηση  μαζικών κατασχέσεων-πλειστηριασμών. Μέχρι το τέλος του 2013, εκτός από τον νόμο Κατσέλη υπήρχε απαγόρευση πλειστηριασμών για οφειλή μέχρι 200.000 ευρώ και προστασία πρώτης κατοικίας αντικειμενικής αξίας αντίστοιχης αυτής που προέβλεπε ο Ν. 3869/2010 («νόμος Κατσέλη») χωρίς να απαιτείται δικαστική απόφαση ρύθμισης.
Ο «νόμος Κατσέλη» προέβλεπε ότι εάν ο οφειλέτης είχε κύρια κατοικία με αντικειμενική αξία ίση με το αφορολόγητο της πρώτης κατοικίας, προσαυξημένο κατά 50% (350.000 ευρώ), και ήταν σε θέση να αποδείξει πως η οικονομική του κατάσταση δεν του επιτρέπει την αποπληρωμή του δανείου και δεν περιήλθε σε αυτή δολίως, με δικαστική απόφαση μπορούσε να «σώσει» την κύρια κατοικία του με την καταβολή ποσού που αντιστοιχούσε στο 80% της αντικειμενικής αξίας της σε χρόνο που όριζε το δικαστήριο (συνήθως 20-30 έτη).
Ο νόμος αυτός  αποτελεί πλέον σήμερα , το μόνο εργαλείο  προστασίας  της κύριας κατοικίας των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Η τροποποίησή του αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο των δανειστών που επιθυμούσε (οι προθέσεις τους φάνηκαν και από την εμμονή στην  τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) τον περιορισμό της προστασίας σε όσους οφειλέτες βρίσκονται κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας και την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών για την πλειοψηφία των δανειοληπτών.
Τελικά, σύμφωνα με τις νέες διατάξεις, οι οποίες δεν θα ισχύσουν για τις εκκρεμείς αιτήσεις και για όσες υποβληθούν ως το τέλος του 2015, τροποποιούνται οι προϋποθέσεις ένταξης και ο τρόπος υπολογισμού τόσο της μηνιαίας καταβολής του οφειλέτη όσο και της αξίας του ακινήτου που προστατεύεται. Συγκεκριμένα, από την 1η Ιανουαρίου 2016 και για τρία χρόνια θα ισχύσει το νέο καθεστώς προστασίας της κύριας κατοικίας, στο οποίο διακρίνονται δύο κατηγορίες δανειοληπτών που τυγχάνουν και διαφορετικού βαθμού προστασίας. Στην πρώτη  εντάσσονται όσοι έχουν οικογενειακό εισόδημα μέχρι 20.639  προ φόρων (το ποσόν είναι υπολογισμένο για μια τετραμελή οικογένεια· άγαμος: 8.180 ευρώ, ζευγάρι: 13.917 ευρώ και κάθε παιδί 3.361 ευρώ). Στη δεύτερη κατηγορία εντάσσονται όσοι έχουν οικογενειακό εισόδημα μέχρι 35.086 ευρώ (πάλι για τετραμελή οικογένεια· άγαμος: 13.906 ευρώ, ζευγάρι: 23.659 ευρώ και κάθε παιδί: 5.714 ευρώ). Επιπλέον, η υπαγωγή στον νόμο συναρτάται με την αντικειμενική αξία της κατοικίας (να μην υπερβαίνει τα 220.000 ευρώ για την πρώτη κατηγορία των περισσότερο ευάλωτων και τα 280.000 ευρώ για τη δεύτερη κατηγορία· οι υπολογισμοί  για πενταμελείς  οικογένειες). Και στις δύο περιπτώσεις ο δανειολήπτης  πρέπει να είναι «συνεργάσιμος» σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών. Για όσους υπαχθούν στον Νόμο, το ύψος της οφειλής θα αναπροσαρμόζεται, στο επίπεδο της αξίας που ορίζεται βάσει του ποσού που θα προέκυπτε αν το δάνειο εκποιούνταν σε πλειστηριασμό. Ανάλογα, θα αναπροσαρμόζεται και η δόση εξυπηρέτησης της οφειλής, λαμβάνοντας υπόψη και το εισόδημα του δανειολήπτη. Θα υπάρξει ως το τέλος του 2015 απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος που θα δίνει κατευθύνσεις, ορίζοντας τη διαδικασία και τα κριτήρια. Για όσους ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, τη διαφορά μεταξύ της δόσης που μπορούν να καταβάλλουν και της μειωμένης δόσης που πρέπει να καταβάλουν, θα την καλύπτει για το 2016 το κράτος, εφόσον δεν μπορούν να εξυπηρετούν ομαλά την οφειλή τους ή εφόσον εκπίπτουν των ρυθμίσεων του Νόμου Κατσέλη (για όσους έχουν ήδη ενταχθεί), θα ακολουθούνται οι πρακτικές του Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών. Οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να διευκολύνουν δανειολήπτες που είναι «συνεργάσιμοι», έχουν αποπληρώσει μεγάλο μέρος του δανείου τους και έχουν θετικές εισοδηματικές προοπτικές.  Επιπλέον, στη ρύθμιση εντάσσονται και οφειλές προς το δημόσιο και τα  ασφαλιστικά ταμεία.
Η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μου, πέτυχε να αποτρέψει την άμεση απελευθέρωση των πλειστηριασμών κύριας κατοικίας για το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικά αδύνατων οφειλετών, αλλά ταυτόχρονα μεταβίβασε μέρος της προστασίας στην «καλή θέληση» («ελαστικότητα» κατά τον αρμόδιο υπουργό) των τραπεζών και ανέδειξε την Τράπεζα της Ελλάδας σε ρυθμιστή των εξελίξεων.
Σε κάθε περίπτωση, ο Νόμος Κατσέλη δεν ήταν και δεν είναι το πρόσφορο εργαλείο για την προστασία της κατοικίας παρά μόνο στις περιπτώσεις μεγάλης οφειλής και σχετικά μικρής περιουσίας. Η ανάγκη συνολικής απομείωσης των δανείων σύμφωνα με τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών και η προστασία της κατοικίας των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, που έχουν καταρρεύσει, παραμένει ζητούμενο.
Έπειτα από πέντε χρόνια εφαρμογής πολιτικών ακραίας λιτότητας, με την επίσημη ανεργία στο 26,5%, την  εδραίωση της ελαστικής απασχόλησης, τη μείωση κατά 40% μισθών και συντάξεων, την αύξηση των «κόκκινων  δανείων», που ακολουθεί  σταθερά την καμπύλη αύξησης της ανεργίας, οι όποιες ρυθμίσεις δεν μπορεί και δεν πρέπει να ενοχοποιούν τα θύματα των Μνημονίων.
Η εύπεπτη  έννοια «μπαταξήδες», που αποτέλεσε βασικό ιδεολογικό επιχείρημα των κυβερνήσεων που είχαν επιλέξει την εφαρμογή των Μνημονίων δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από εκπροσώπους της σημερινής κυβέρνησης που προσπαθεί να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν είναι δικό της και να σώσει ό,τι μπορεί με κριτήριο την προστασία των πιο αδύναμων και την αποτροπή της περαιτέρω φτωχοποίησης  της κοινωνίας.
Η σημαντική  εμπειρία των χωρών του Νότου, και κυρίως της Ισπανίας με την συγκρότηση  μετώπου   δράσεων κατά των πλειστηριασμών, μας δείχνει το δρόμο για  την ανάπτυξη  αντίστοιχων πρωτοβουλιών που θα απαντούν   αποτρεπτικά στις πιέσεις και τα σχέδια των δανειστών. Γιατί χρειάζεται να συνδιαμορφώσουμε  ένα  πλατύ κίνημα προστασίας της στέγης με την εμπλοκή των ίδιων των πληττόμενων, συμβάλλοντας στην διαπραγμάτευση και στη διεκδίκηση απέναντι στα  κατεστημένα συμφέροντα και τις επιλογές τους.

* Η Κατερίνα Κνήτου είναι δικηγόρος, συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της «Πρωτοβουλίας Δικηγόροι Ενάντια στα Χαράτσια»

 https://left.gr

Κι αν οι τζιχαντιστές δεν είναι αυτοί που φανταζόμαστε;

του Αλέξη Οικονομίδη
Με τρομάζει η ευκολία με την οποία πολλοί, πάρα πολλοί, αιτιολογούν τα δραματικά γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου και, γενικότερα, το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους. Με απαντήσεις έτοιμες από καιρό, που επικαλούνται πάντα μία και μονοσήμαντη αιτία και με μοναδική αναφορά σε πληθυσμούς αραβικής καταγωγής και μουσουλμανικού θρησκεύματος: είναι το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας, είναι οι πρόσφατες επεμβάσεις της Δύσης στη Μέση Ανατολή, είναι η αθλιότητα των banlieues, των παρισινών ιδιαίτερα προαστίων…
Αναμφίβολα το παρελθόν συμμετέχει στη διαμόρφωση του παρόντος, θα ήταν ανιστόρητη και ανιστορική κάθε άλλη προσέγγιση. Και το παρελθόν, θα έλεγα, σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό βάθος από την περίοδο της αποικιοκρατίας που συχνά επικαλούνται. Η συχνότητα, για παράδειγμα, με την οποία εμφανίζονται στον ισλαμιστικό λόγο όροι όπως «σταυροφόροι», «σταυροφορίες», «μάρτυρες του Al Aqsa», βεβαιώνει πως ακόμη και τα γεγονότα του 11ου αιώνα ρίχνουν τη σκιά τους: η πρώτη σταυροφορία, η πολιορκία και η κατάληψη της Ιερουσαλήμ, η αναδίπλωση των τελευταίων υπερασπιστών της πόλης και των αμάχων στο τέμενος Al Aqsa, και η σφαγή τους μέχρις ενός. Με το αίμα, όπως περίεγραψαν οι χρονικογράφοι της εποχής, να φτάνει μέχρι τα γόνατα των πολεμιστών -των έφιππων πολεμιστών, όχι των πεζών…
Η ιστορία, και μάλιστα η ιστορία του αίματος, βαραίνει στους ώμους και τις συνειδήσεις των ανθρώπων, ασφαλώς -αλλά μόνον αυτή; Και ποιων ανθρώπων; Ακόμη και εκείνων που δεν έχουν καμία αναφορά στον αραβικό κόσμο και το ισλάμ και που, όμως, στρατεύονται στο Ισλαμικό Κράτος; Γιατί αυτό συμβαίνει σήμερα και δεν συνέβαινε χθες ή προχθές; Και γιατί με αυτό τον τρόπο, της ακραίας, της πρωτοφανούς αγριότητας; Ναι, η μιζέρια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η απουσία προοπτικής στα γαλλικά προάστια είναι πραγματικότητα. Τροφοδοτεί κοινωνικές εντάσεις, έχει ήδη οδηγήσει σε μια εξέγερση πριν από 10 χρόνια, διαμορφώνει ενδεχομένως ένα οικείο και φιλόξενο περιβάλλον για τους τζιχαντιστές. Εξηγεί, όμως, και τη δημιουργία τους; Ο Jacques Audiard, αυτός ο σπουδαίος Γάλλος σκηνοθέτης, χρησιμοποίησε την τελευταία ταινία του, Dheepan, σαν ένα βαθυσκάφος για να καταδυθεί στην εξαθλίωση των προαστίων. Κι εκεί βρήκε φτώχεια, ασχήμια και πολλή βία, συνδεδεμένη όμως περισσότερο με το οργανωμένο έγκλημα και τον πόλεμο των συμμοριών, παρά με τη θρησκευτική και πολιτική ριζοσπαστικοποίηση.
Άλλωστε, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για να το παραβλέπει κανείς, η πλειονότητα των αλλοδαπών μαχητών της τζιχάντ που έχουν ταυτοποιηθεί, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο προφίλ του αποκλεισμένου, του απόκληρου. Ο εμβληματικός Djihadi John, ο Βρετανός δήμιος του Ισλαμικού Κράτους, ήταν γόνος μικροαστικής οικογένειας σχετικά εύπορης, και μορφωμένος, σε ένα μάλιστα ιδιαίτερα σύγχρονο πεδίο της γνώσης, αυτό του προγραμματισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών. Η Courcouronnes, στα νότια του Παρισιού, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Omar Ismail Mostefai, ο τζιχαντιστής που ανατινάχθηκε στην αίθουσα του Bataclan, έχει κάποιες φτωχικές γειτονιές με κατοίκους αραβικής καταγωγής, δεν είναι όμως Saint Denis. Είναι διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, φιλοξενεί ένα καλό πανεπιστήμιο, και ο ίδιος ο Mostefai, γιος καταστηματάρχη, εργαζόταν ως οδηγός στις αστικές συγκοινωνίες. Ο δε Βέλγος Abdelhamid Abaaoud, ο φερόμενος ως εγκέφαλος των επιθέσεων στο Παρίσι που βρέθηκε τελικά νεκρός στο Saint Denis, είχε σπουδάσει, όπως τουλάχιστον μεταδίδει το Associated Press, σε ένα από τα εκλεκτά σχολεία της χώρας του, το Saint Pierre d’ Uccle.
Πριν από λίγες μέρες το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία από την 20μηνη λειτουργία της πλατφόρμας Stop Djihadisme, μιας τηλεφωνικής υπηρεσίας στην οποία μπορεί να απευθυνθεί ο πολίτης που διαπιστώνει σε οικείο του πρόσωπο ενδείξεις ριζοσπαστικοποίησης προς τον τζιχαντισμό (1) . Ξεκινώντας από τον Απρίλιο 2014, η υπηρεσία δέχεται πλέον, μετά τις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου, περισσότερες από 100 ενημερώσεις την εβδομάδα, έναντι 200 ανά μήνα στο παρελθόν. Και οι 3.645 περιπτώσεις που έχουν συνολικά συγκεντρωθεί, αφαιρώντας πολλαπλές αναφορές και αναφορές που αποδείχθηκαν ανακριβείς, αποτελούν ένα υλικό που καταγράφει ικανοποιητικά τα βασικά χαρακτηριστικά των προσώπων που ριζοσπαστικοποιούνται: Πρώτον, πρόκειται για νέους, πολύ νέους, και σε ποσοστό τουλάχιστον 20%, ανήλικους. Δεύτερον, παρ’ ότι το Ισλαμικό Κράτος προτάσσει στον λόγο του τους άνδρες μαχητές και οι πρωταγωνιστές όλων των πρόσφατων επιθέσεων ήταν αποκλειστικά άνδρες, το 40% των υποψήφιων τζιχαντιστών είναι γυναίκες, πολύ νέες κι αυτές. Και τρίτον, και εξόχως αποκαλυπτικό: η εκτροπή προς τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό δεν αφορά αποκλειστικά, ούτε καν κυρίως, θρησκευόμενα πρόσωπα. Περισσότεροι από τους μισούς υποψήφιους τζιχαντιστές είναι προσήλυτοι, πολλοί από τους οποίους μάλιστα ήρθαν σε επαφή με τη θρησκεία ελάχιστο χρόνο πριν από τη ριζοσπαστικοποίησή τους...
Η πραγματικότητα, επομένως, είναι πολύ διαφορετική από αυτή που συνήθως εμφανίζεται. Μοιάζει να αφορά περισσότερο την Ευρώπη, παρά τη Μέση Ανατολή. Να συνδέεται περισσότερο με τις δικές μας κοινωνίες, παρά με το χαλιφάτο. Να απορρέει περισσότερο από μια ένδεια νοήματος, παρά από μια αποκλειστικά υλική φτώχεια. Και αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να κατανοήσουμε, να προσπαθήσουμε έστω να κατανοήσουμε, με μόνη βεβαιότητα ότι η αιτιολογία της θα είναι εξίσου σύνθετη με την ίδια.

TVXS

Να σταματήσουμε τον εφιάλτη της κατανάλωσης: Ένα εκπληκτικό animation ταινιάκι

Ο εφιάλτης της κατανάλησης, η συνεχής δημιουργία ψεύτικων αναγκών, ο εθισμός στα πάσης φύσης γκάτζετ και η αποξένωσή μας από ο,τιδήποτε φυσικό, χειροποίητο, αληθινό, μπαίνουν στο μικροσκόπιο σε αυτό το πανέξυπνο ταινιάκι του Steve Cutts.

Η τεράστια καταστροφή του περιβάλλοντος, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που είναι στην ουσία σκλαβιά, η υπερκατανάλωση και ο βομβαρδισμός της ενημέρωσης που κάνει τα πάντα εκτός από το να στέκεται στην ουσία των πραγμάτων.

Πόσο κοστίζουν οι συσκευές που καταναλώνουμε; Τι επίπτωση έχουν στο περιβάλλον από το οποίο όλο και περισσότερο απομακρυνόμαστε;

Από την εξόρυξη των μετάλλων μέχρι την πώληση ενός κινητού τηλεφώνου στα πολυκαταστήματα και στις διαφημίσεις από την τιβί, ενας δρόμος σκοτεινός και εφιαλτικός που μας αφορά όλους

http://www.hitandrun.gr/

Στην ανάγκη θυμηθείτε τον Καλ(π)ογιάννη

Η πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα -και προς τη Νέα Δημοκρατία- για εθνικό διάλογο έδωσε την ευκαιρία στους τέσσερις υποψηφίους της Συγγρού να θυμηθούν έστω και στο παρά πέντε πως διεκδικούν την ηγεσία ενός ιστορικού κόμματος και όχι ένα αγροτεμάχιο εκτός σχεδίου πόλεως στην Κάτω Μαγούλα.
του Πέτρου Κατσάκου
Ανεξαρτήτως της στάσης των τεσσάρων διεκδικητών του γαλάζιου θρόνου έναντι της πρωθυπουργικής πρόσκλησης, είναι γεγονός πως οι υποψήφιοι αρχηγοί της Ν.Δ. είχαν την ευκαιρία να επιστρέψουν έστω και με τον τρόπο αυτόν στην πολιτική πραγματικότητα του τόπου αυτού αφήνοντας έστω και για λίγα λεπτά τα «γαλλικά», τις απειλές, τις αγωγές και τις τηλεοπτικές τους κοκορομαχίες ώστε να τοποθετηθούν έστω και αρνητικά σε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή η χώρα και η κοινωνία.
Αν και θα άξιζε τον κόπο, ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις αρνητικές τοποθετήσεις των τεσσάρων γαλάζιων υποψηφίων στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα και ας ασχοληθούμε σήμερα με την έστω και προσωρινή επίσκεψή τους στην καθημερινότητα του τόπου, που απέχει έτη φωτός από την έδρα της περίφημης Infosolution και τις υποπαραγράφους του καταστατικού της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν ευκαιρία λοιπόν για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα πρωτοκλασάτα στελέχη της να αφήσουν για λίγο τους καυγάδες, τους τσαμπουκάδες και τα μαχαιρώματα, που θυμίζουν μακρινά ξαδέρφια πάνω από την κληρονομιά του μακαρίτη μπάρμπα από την Κορώνη, και να τοποθετηθούν επιτέλους και για κάτι που βρίσκεται εκτός του κληροδοτήματος το οποίο μετά παρρησίας διεκδικούν σε εθνικό δίκτυο.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να μετέχουν ή να αποφεύγουν τον κάθε μορφής διάλογο με την κυβέρνηση, να καταψηφίζουν όσα προ εβδομάδων στήριζαν και να επιστρέφουν στα Ζάππεια, αλλά δεν μπορούν να ομφαλοσκοπούν στο διηνεκές για το επιχειρηματικό ποιόν μιας εταιρείας πληροφορικής, δεν μπορούν να καταναλώνουν τον δημόσιο λόγο τους για τις διαδικασίες εκλογής προσωρινών προέδρων και αντιπροέδρων την ώρα που η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αγωνιά για την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος, η χώρα αισθάνεται τις σπίθες από τις πολεμικές εκρήξεις που δονούν τη γειτονιά μας και η προσφυγική κρίση απειλεί τη σταθερότητα στη Βαλκανική.
Ας αντιληφθούν επιτέλους πως, αντί να δίνουν τροφή στους επιθεωρησιογράφους, είναι προτιμότερο και αξιοπρεπέστερο να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και ας καταγγέλλουν καλύτερα τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του από το να αλληλοδιασύρονται στην τηλεοπτική αρένα ψάχνοντας για πέμπτη συνεχόμενη ημέρα μετά τις εκλογές που δεν έγιναν την εταιρεία που θα τις διεξαγάγει. Και στην τελική ανάλυση, αν δουν ότι δεν τα καταφέρνουν με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και τις ψηφιακές κάλπες, ας επιστρέψουν στις παλιές καλές εποχές του Καλ(π)ογιάννη.

 https://left.gr

Οι φωτογραφίες του Τσίπρα

Φαγώθηκαν χθες στα σoσιαλ μίνδια με τις φωτογραφίες Τσίπρα-Νετανιάχου. Και η γιούχα έπεσε σύννεφο στον Αλέξη.
Αλλά για τις σημερινές φωτογραφίες με τις αγκαλιές με τον Μαχμούντ Αμπάς (Αμπού Μάζεν), το ευλαβικό προσκύνημα στο κοιμητήριο του μεγάλου Γιάσερ και τη δήλωση υποστήριξης της Ελλάδας στη δημιουργία δύο -βιώσιμων- κρατών στα σύνορα του 1967 (το πάγιο αίτημα των Παλαιστινίων δηλαδή) κουβέντα...τα ποστ σταμάτησαν, τα ρούτερ χάλασαν, όλοι οι χθεσινοί "αντι-σιωνιστές" είχαν δουλειές σήμερα. Και επειδή προσκάλεσε τον Αμπάς στην Αθήνα, φροντίστε να είστε διακοπές όταν έρθει, μην μου πάθετε και τίποτα...emoticon tongue

αλιεύθηκε από το fb  Nektarios Bougdanis

Από έμπορο όπλων στη Γερμανία τα όπλα των επιθέσεων στο Παρίσι;

Από έμπορο όπλων στη Γερμανία είχαν αγοραστεί μερικά από τα όπλα για τις επιθέσεις στο Παρίσι, σύμφωνα με πληροφορίες προερχόμενες από τις γερμανικές εισαγγελικές αρχές.
Όπως γράφει η Bild, που επικαλείται τις εν λόγω πηγές, τα όπλα είχαν αγοραστεί από τη Γερμανία στις 7 Νοεμβρίου. Η πώληση φέρεται να έγινε από έμπορο όπλων ο οποίος βρίσκεται υπό κράτηση στη Στουτγγάρδη.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, τέσσερα mail που βρέθηκαν στο κινητό του, δείχνουν πως τα όπλα πωλήθηκαν σε «έναν Άραβα από το Παρίσι» και οι γαλλικές αρχές εκτιμούν πως πρόκειται για τα ίδια όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου.
Ο 34χρονος έμπορος όπλων Σάσα Β. φέρεται να πούλησε τα όπλα, δύο Καλάσνικοφ και δύο Ζάσταβα, μέσω του διαδικτύου.
Εν τω μεταξύ, στο Βερολίνο, οι αρχές συνέλαβαν δύο άνδρες, 28 και 46 χρονών, με την κατηγορία ότι σχεδίαζαν επιθέσεις και βρίσκονταν σε επαφή με τζιχαντιστές. Οι δύο συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν στην Μπριτς.
Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, οι αστυνομικοί ενέργησαν βάσει πληροφοριών ότι ετοιμαζόταν κάποια επίθεση, καθώς οι αστυνομίες όλων των ευρωπαϊκών χωρών βρίσκονται σε επιφυλακή μετά από τις επιθέσεις τζιχαντιστών στο Παρίσι.

tvxs

Τράπεζες: Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης (ή η κλαίουσα Δεξιά και οι αγανακτισμένοι εκδότες)

Του Στάθη Σχινά
Ενώ η Νέα Δημοκρατία παραπαίει και οι εκδότες καλούνται με τη σειρά από τη Δικαιοσύνη να εξηγήσουν τι έχει γινει με τα μεγάλα δάνειά τους.....
Ενώ οι αλλαγές στο θέμα των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων και αδειών ειναι πλέον νόμος του Κράτους
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν ξαφνικά θυμήθηκε η «αριστερο»-αδέξια Αντιπολίτευση , με πλήρη τη στηριξη των γνωστών ΜΜΕ της διαπλοκής, να δείξει την ευαισθησία της για τον τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και να μιλήσει για ξεπούλημα  αντί πινακίου φακής στους ξένους.
Οποία υποκρισία...Και η μεν Δεξιά (σε όλες της τις εκφάνσεις) καλά...Εχει λερωμένη τη φωλιά της και φωνάζει.Αλλά η κορδακίζουσα και απειλούσα με πίσσα και πούπουλα «Αριστερά» γιατί φωνασκεί;Δεν διακηρύττει σε ολους τους τόνους ότι οι τράπεζες είναι χρεοκοπημένες;Ποσο αλήθεια πουλιέται μια χρεοκοπημένη τράπεζα,μια χρεοκοπημένη επιχείρηση;Πριν από πολλά χρόνια όταν χρεοκόπησε ο βρετανικός κολοσσός  Baring,πωλήθηκε αντι μιας λιρας στερλίνας προκειμενου να βρεθεί διάδοχος που θα αναλάμβανε να καλυψει καταθέτες και πιστωτές.Οι ελληνικές τράπεζες αλήθεια πόσο αξίζουν ;
Η μαύρη αλήθεια είναι οτι στην πραγματικότητα πριν την ανακεφαλαιοποίηση άξιζαν μηδεν. Τα ίδια κεφάλαιά τους στην πραγματικότητα ήταν στο βαθύ μείον.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους...
Η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως τα ξένα funds με  6-7 δισεκατομμύρια άγόρασαν τον έλεγχο ενεργητικού 345 δις ευρώ.Πρόκειται για μαγική εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.Γιατί μπορεί στο 9μηνο αυτό  να εμφανίζεται στις λογιστικές καταστάσεις ως συνολικό ενεργητικό, όμως αυτό που καθόρισε τις εξελίξεις και την αποτίμηση (όπως και στην περίπτωση των κυπριακών τραπεζών ) ήταν η ποιότητα του παθητικού, το οποίο θεωρητικά και μόνον ήταν ίσο με το ενεργητικό.
Εναντι καταθέσεων 157 δις ευρώ υπήρχαν μετρητά (ταμείο) κάτω από 10 δις κι αυτά ελέω ΕΚΤ.Στην πραγματικότητα ήταν  σχεδόν μηδέν για αυτό και υπήρχαν τα capital controls΄.Εναντι απαιτήσεων 205 δις από δανειοδοτημένους πελάτες υπήρχαν 100 δις κόκκινα δάνεια και 120 δις ενεχυριασμένα  και υπό κατάσχεση δάνεια στην ΕΚΤ για ποσόν 89 δις που είχε μεν αντληθεί απο τον ELA. Στην πραγματικότητα οι αγοραστές αποτίμησαν σε συμβολικές τιμές τις ελληνικές τράπεζες μιας και στην πραγματικότητα αγόραζαν υποχρεώσεις με μηδενικό κάλυμα.Πολύ απλά τα ίδια κεφάλαια των τραπεζων,εαν δεν υπήρχε συμφωνία με την ΕΚΤ ήταν βαθιά αρνητικά.Και επιπλέον δενμ βάζουν μονο 7 δις αλλά αναλαμβάνουν και την ευθύνη να καλύψουν μελλοντικά καταθέτες,πιστωτές και ΕΚΤ. Αρα για πόσα λεφτά μιλάμε;Γνωρίζουν πρόσθεση;
Τα προηγούμενα 25+14 δις της πρώτης ανακεφαλαιοποίησης συν τα ιδιωτικά 8,5 δις της δευτερης κεφαλαιοποίησης χαθήκαν μέσα στον ωκεανό των κόκκινων δανείων που απο το 2012 μεχρι τα τέλη του 2014 αυξήθηκαν κατα 50 δις και έφτασαν τα 100 δις  και μαζί με τα άλλα 89 δις του ELA οδηγήθηκαν από τις κραυγές των Σαμαρά,Γεωργιάδη και Βούλτεψη σε στρώματα ,θυρίδες και τράπεζες του εξωτερικού.
Αυτοί και η πολιτική τους είναι οι ένοχοι και ειναι γνωστή η αιτία...

Πηγή: FMvoice.gr

Βαλκάνια ερμητικά κλειστά

Oι ηγέτες των κρατών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης συναντήθηκαν χθες σε έκτακτη σύνοδο κορυφής με στόχο να αμβλύνουν τις μεταξύ τους εντάσεις και να επεξεργαστούν σχέδιο για τη μείωση του αριθμού των προσφύγων που περνούν τα Βαλκάνια
του Δημήτρη Αγγελίδη
Αντιφατικά μηνύματα εξακολουθεί να στέλνει η Ευρώπη για το προσφυγικό, με τις ηγεσίες των κρατών να δίνουν την εντύπωση πως χτυπούν μια στο καρφί και μια στο πέταλο, αναλόγως του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνονται, ενώ οι όποιες αποφάσεις τους μοιάζουν μάλλον σπασμωδικές και αυτοσχέδιες, παρά ενταγμένες σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο.
Την ώρα που τα βαλκανικά κράτη από τα οποία περνούν οι πρόσφυγες για να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη υψώνουν φράχτες και θέτουν αυθαίρετους περιορισμούς στη διέλευση, δυσκολεύοντας τη διαδρομή και διευκολύνοντας τους διακινητές, οι ηγέτες των κρατών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης συναντώνταν χτες στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας, σε έκτακτη σύνοδο κορυφής με πρωτοβουλία της Κροατίας και της Σλοβενίας και διακηρυγμένο στόχο να αμβλύνουν τις μεταξύ τους εντάσεις και να επεξεργαστούν σχέδιο για τη μείωση του αριθμού των προσφύγων που περνούν τα Βαλκάνια.
Το πού βασίζεται αυτό το σχέδιο παραμένει ασαφές. Ο Σέρβος υπουργός Εσωτερικών, Ν. Στεφάνοβιτς, δήλωσε πως η Σερβία περίμενε τις γραπτές διαβεβαιώσεις των άλλων χωρών ότι δεν θα δέχονται όσους «δεν έχουν λόγο να ζητούν άσυλο στην Ε.Ε.» και στη συνέχεια αποφάσισε να μην τους δέχεται ούτε η ίδια.
Πάντως, η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Νατάσα Μπερτό, διευκρίνισε πως, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, καμία χώρα δεν μπορεί να αρνηθεί την είσοδο σε όποιον θέλει να ζητήσει άσυλο στη συγκεκριμένη χώρα.
Δεν φαίνεται όμως να αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο το πνεύμα και το γράμμα του διεθνούς δικαίου. Για παράδειγμα, ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς δήλωσε πως η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχτεί άλλους πρόσφυγες, διαφορετικά οι πολίτες θα πουν «τέρμα με την Ευρώπη».
Η γαλλική εκδοχή
Σύμφωνα με τον Γάλλο πρωθυπουργό, η λύση πρέπει να αναζητηθεί στην υποδοχή και καταγραφή περισσότερων προσφύγων στις γειτονικές χώρες της Συρίας.
Με δεδομένο ότι αυτές οι χώρες έχουν ήδη δεχτεί πολλαπλάσιο αριθμό προσφύγων σε σχέση με το σύνολο της Γηραιάς Ηπείρου, η τοποθέτηση του κ. Βαλς δεν φαίνεται να βασίζεται σε άλλη λογική πέρα από τη θέση ισχύος της Ε.Ε. που της δίνει τη δυνατότητα να επιβάλει την πολιτική της.
Αλλωστε, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σε ομιλία της στην Ομοσπονδιακή Βουλή, αναγνώρισε πως έχουν επωμιστεί «αξιοσημείωτο βάρος» η Τουρκία, η Ιορδανία και ο Λίβανος και πρότεινε την ανακούφιση της Τουρκίας με άνοιγμα της ενταξιακής διαδικασίας και με οικονομική ενίσχυση προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διακινητές και να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής των προσφύγων εκεί.
Κατά τα άλλα, η ομιλία της περιείχε σχεδόν τα πάντα: αναλογική μετεγκατάσταση από την Τουρκία στην Ευρώπη και από τις χώρες πρώτης υποδοχής στα άλλα κράτη-μέλη, αντιμετώπιση των αιτίων της προσφυγικής ροής, αλλά και συμφωνία με την Τουρκία για απελάσεις υπηκόων τρίτων χωρών ή, αλλιώς, για την «επανεισδοχή» τους, σύμφωνα με τον ευφημιστικό όρο που χρησιμοποιεί η Ε.Ε.

efsyn

Προϋποθέσεις για την κοινωνική αποδοχή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης

Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει εάν δεν έχει την στήριξη των πολιτών και αυτό το λέει η εμπειρία και τα βιβλία. Η συμπαράταξη του κόσμου σε μία μεταρρύθμιση επέρχεται όταν αυτός που την υφίσταται πείθεται ότι είναι αναγκαία, δίκαιη και αποτελεσματική, κάτι που δεν έγινε ποτέ έως τώρα, ιδιαίτερα με τις αλλεπάλληλες αλλαγές στο ασφαλιστικό. 
Η επικείμενη μεταρρύθμιση επέρχεται ως Αρμαγεδδών του τρίτου μνημονίου, με διαρροές πολύ αρνητικών σεναρίων που απλώς ανεβάζουν την πίεση και την δυσπιστία εργαζομένων και συνταξιούχων και αποβλέπουν στο να φανούν οι τελικές αποφάσεις ως το καλύτερο που θα μπορούσε να μας συμβεί στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου.
Επειδή όμως η επικείμενη μεταρρύθμιση γίνεται ακριβώς σε ειδικές συνθήκες, καλό θα είναι η κυβέρνηση της αριστεράς να έχει κατά νου ακόλουθα, τα οποία θα μπορούσαν να στηρίξουν το εγχείρημά της:
Πρώτον, να αναλυθεί χωρίς λαϊκισμούς επί τριήμερο στην ΕΡΤ το ασφαλιστικό ζήτημα από ένα-δυο καθηγητές με κάρτες, πίνακες και στοιχεία. Αριθμός ασφαλισμένων, συνταξιούχων, κρατική συμμετοχή, περιουσιακά στοιχεία, απαξίωση, εισφοροδιαφυγή, χρωστούμενα, συστήματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επικουρικές, υγεία-περίθαλψη κ.ο.κ. Μόνο δύο εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι θα κάνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις.
Δεύτερον, καμία λύση δεν θα γίνει αποδεκτή εάν δεν περιλαμβάνει μια γενναία με προοπτική ανακεφαλαιοποίηση των ταμείων, τόσο ως προς την κάλυψη των πραγματικών ζημιών από το PSI, όσο και ως προς την αποζημίωσή τους για την πίστη που επέδειξαν επενδύοντας (αναγκαστικά) σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου. Κάποτε γινόταν συζήτηση να δοθούν ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά τώρα δεν ακούγεται κιχ. Εμείς είχαμε προτείνει την παράδοση των μετοχών των τραπεζών του ΤΧΣ στα ταμεία (βέβαια απαξιώθηκαν κι αυτές)… Μένουν όμως οι ΔΕΚΟ…
Τρίτον, να παρουσιαστεί ένα αναλυτικό σχέδιο ενοποίησης των ταμείων που να εκφεύγει από την λογική της κάλυψης των ελλειμμάτων, αλλά να έχει μια διάρθρωση πειστική και δυναμική, με ουσιαστικές αντιγραφειοκρατικές δομές και πλήρη ηλεκτρονική καταγραφή των πάντων.
Τέταρτον, πρέπει να υπάρξει μια ουσιαστική απελευθέρωση των επενδύσεων των ασφαλιστικών ταμείων με βάσει όσα ισχύουν στις ανεπτυγμένες χώρες της ευρωζώνης.
Πέμπτον, να παρουσιαστεί ένα ενιαίο και αποτελεσματικό σύστημα είσπραξης των εργοδοτικών εισφορών και ένα σχέδιο για τις «κόκκινες» εισφορές.
Έκτον, να υπάρξουν ριζοσπαστικές ιδέες για νέα έσοδα στο σύστημα. Προτείναμε στις 5 Σεπτεμβρίου την υιοθέτηση ενός συστήματος τεκμαρτής ασφαλιστικής δαπάνης στα δημόσια έργα (κατ΄ αντιστοιχία με τα μεροκάματα που πληρώνει κανείς στο ΙΚΑ για μια οικοδομή με βάση τον όγκο). Φανταστείτε τι σημαίνει για το δημόσιο και το ασφαλιστικό ταμείο, αν σε ένα δημόσιο έργο το 30% πάει υποχρεωτικά στην ασφάλιση (+23% ΦΠΑ); Φυσικά το ΤΕΕ και οι κατασκευαστές θα γκρινιάζουν. Εκείνο που θα συμβεί θα είναι να σοβαρέψει η αγορά, διότι δεν μπορεί να δίνουν κάποιοι εκπτώσεις 40% σε ένα έργο και άλλοι 3%, να το παίρνουν και στη συνέχεια να τριπλασιάζουν με εκβιασμούς το κόστος. Υπενθυμίζεται ότι περσινή μελέτη της Κομισιόν έβγαλε πως η κατασκευή αεροδιαδρόμων στην Ελλάδα κοστίζει 7 φορές περισσότερο από την Πορτογαλία... Η τεκμαρτή ασφαλιστική δαπάνη πρέπει να εφαρμοστεί -έστω ήπια- και στον τουρισμό, καθώς όλοι ξέρουμε πως τα 5άστερα δουλεύουν με σπουδαστές τουριστικών επαγγελμάτων από την Πολωνία, την Ρουμανία κ.ο.κ. και ότι τα ρουμλετάδικα τα δουλεύουν αλλοδαπές χωρίς ένσημα.
Έβδομον, είναι ένα ερώτημα πως μπορεί το κράτος να μειώσει τη σύνταξη σε κάποιον που πληρώνει ήδη 477 ευρώ εισφορά αλληλεγγύης, 312 μείωση του Ν4024, και 198 ευρώ μείωση του Ν4039 και έχει πληρωμένη 35ετία, ή και 25ετία. Με τους 40άρηδες συνταξιούχους είναι άλλη ιστορία, εκεί το κράτος κάτι πρέπει να κάνει.
Όγδοο, σε κάθε περίπτωση, οι συνταξιούχοι πρέπει να απελευθερωθούν και να μπορούν να δουλέψουν χωρίς καμία μείωση ή αναστολή της συνταξιοδότησής τους, είτε ως υπάλληλοι, είτε με δελτίο, είτε με επιχειρήσεις δικές τους (αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν και θέσεις εργασίας και προφανώς δεν πρόκειται να καλύψουν τη θέση κάποιου 25άρη) πληρώνοντας στο συνταξιοδοτικό τους ταμείο ένα επιπλέον τέλος τυπικού χαρακτήρα, με δύο κλιμάκια 20 και 40 ευρώ το μήνα.
Η κυβέρνηση οφείλει να σταθμίσει το γεγονός ότι μια νέα μείωση των συντάξεων θα έχει επιπτώσεις στην φοροδοτική ικανότητα των συνταξιούχων, στην αποπληρωμή των δανείων τους και στην οικογενειακή αλληλεγγύη (υποστήριξη των παιδιών και των οικογενειών τους) που ούτως ή άλλως θα πλήττει καίρια τις ενδοοικογενειακές ροές το νέο φορολογικό καθεστώς. Η κοινωνική συνοχή και εμπιστοσύνη στηρίζονται σε μερικούς θεσμούς μακροχρόνιου χαρακτήρα. Το ασφαλιστικό σύστημα είναι θεμελιακός θεσμός. Η τεχνοκρατική του «αποκατάσταση» στα χαρτιά δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκη ούτε την κοινωνική του αποδοχή, ούτε την επιτυχία του.

ΥΓ: στα καφενεία ήδη αντιλαμβάνονται μια ενδεχόμενη μείωση των συντάξεων ως ευθανασία ή και …γενοκτονία.

koutipandoras

Από πού προέρχονται οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους- Ο χάρτης

Ένας παγκόσμιος χάρτης δείχνει την χώρα προέλευσης των ξένων μαχητών που έχει στρατολογήσει το Ισλαμικό Κράτος στις τάξεις του.

Πρόκειται για έναν διαδραστικό χάρτη που έφτιαξε τοRadio Free Europe/Radio Liberty, λίγο μετά τις αιματηρές επιθέσεις στο Παρίσι που κόστισαν τη ζωή σε 129 ανθρώπους.

Πρωταθλήτρια σε… τζιχαντιστές είναι η Γαλλία αφού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 1.200 περίπου Γάλλοι έχουν μεταβεί στη Συρία για να ενταχθούν στο Ισλαμικό Κράτος. Ακολουθεί η Τουρκία με 1.000 περίπου μαχητές και το Ηνωμένο Βασίλειο με περίπου 600.

Σε αναλογία με τον πληθυσμό της χώρας, είναι η Βοσνία - Ερζεγοβίνη που κρατά τα πρωτεία με περίπου 92 πολίτες της ανά εκατομμύριο να πολεμούν στο πλευρό του Ισλαμικού Κράτους, με το Κόσσοβο να ακολουθεί με περίπου 83 πολίτες ανά εκατομμύριο, και την Αλβανία με περίπου 46.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέρχονται από το Διεθνές Κέντρο Μελέτης της Ριζοσπαστικοποίησης και της Πολιτικής Βίας αλλά και τον έγκριτο διεθνή Τύπο, η Ελλάδα δεν φαίνεται να έχει «στείλει» μαχητές στα προπύργια των τζιχαντιστών.

tvxs

Πως ματαιώθηκε η απαγωγή του Ρονάλντο

Εκτός από την Γαλλία υπάρχει και η Πορτογαλία. Η δεύτερη, έχει εξοβελιστεί από την ειδησεογραφία καθότι οι δεξιοί, που αυτοπροβάλλονται ως κεντροδεξιοί, δεν σχημάτισαν κυβέρνηση και ο δεξιός πρόεδρος της χώρας κάνοντας πέτρα την καρδιά, αφού σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε τις παλιές δόξες, αφού έβαλε όποιους όρους του πέρασαν από τον νου και όσους του υπενθύμισαν οι φίλοι του, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και ανέθεσε στους σοσιαλιστές να κάνουν κυβέρνηση με την αριστερά και τους κομμουνιστές.
του Απόστολου Λυκεσά
«Αυτός είναι Πρόεδρος» σκέφτηκαν ένιοι σχολιαστές, όχι σαν τον δικό μας ο οποίος, πάνω που συνήθισε το αξίωμα, άρχισε να λέει διάφορα για διαγραφή χρέους και άλλα τέτοια αιρετικά. Βάλθηκε λοιπόν ο πορτογάλος πρόεδρος να κάνει ως και τα αδιανόητα για δημοκρατίες. Μέχρι και δήλωση ότι θα «συμμορφωθούν» στους κανόνες και τις συμφωνίες, κι εννοούσε μην τους μπουν ιδέες άλλες από αυτές του Ντάισελμπλουμ και αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα λιτότητας, που πολύ στεναχωρούν όσους έχουν μάθει στις συμφωνίες που είναι «ευλογία». Δεν έχει γίνει γνωστό αν απαγορεύθηκαν προληπτικά και οι τηλεφωνικές κλήσεις στην Ελλάδα, για να προβλεφθεί τυχόν επικοινωνία με την κυβέρνηση που έχει σταματήσει μεν τις διαμαρτυρίες αλλά δεν τους αφήνει και να κοιμούνται ήσυχοι αφού, γνωρίζουν, ότι η δική μας ανησυχία είναι μόνιμη και αδιαπραγμάτευτη, άρα η ησυχία είναι μονίμως επισφαλής.
Χρησιμοποιήθηκε κάθε μέσο, συνταγματικό και όχι για να αποφευχθεί η «κόκκινη» εξέλιξη στην Πορτογαλία. Μέχρι και η δική μας «Καθημερινή» προειδοποιούσε για τους κινδύνους να τιναχθεί το πορτογαλικό success story στον αέρα ενώ ο «Ριζοσπάστης» κουνούσε κόκκινα μαντίλια στους συντρόφους για φοβερές καταστροφές που θα υποστεί το κίνημα αλλά μάταια. Κανείς δεν τους άκουσε διότι οι Πορτογάλοι γνώριζαν από πρώτο χέρι «τι σημαίνει πορτογαλική δεξιά» και δεν περίμεναν από τους εγχώριους προπαγανδιστές να τους υπαγορεύσουν το καλό τους. Είπαν το καλό τους να το κάνουν δική τους υπόθεση.
Φυσικά, άπαντες, θα περιμένουν το πρώτο στραβοπάτημα σε κάποιον οικονομικό δείκτη, την πρώτη αστοχία της νέας κυβέρνησης, την πρώτη υποχώρηση, τότε θα θυμηθούν και πάλι αυτή τη χώρα, δεν μπορεί, όλο και κάποιος διεθνής οικονομικός οργανισμός στην πρώτη εβδομάδα θα θυμίζει τα θαύματα της δεξιάς και θα πολλαπλασιάζει την «ανικανότητα» της αριστεράς. Αλλά αυτό που ξέρουν επίσης καλά οι απανταχού δεξιοί είναι ότι αυτό το ενδεχόμενο φαντάζει τούτη την ώρα μικρή παρηγοριά, διότι υπάρχει πάντα και η άλλη πιθανότητα, να μην αποτύχουν αλλά να πετύχουν οπότε, τρέχα γύρευε. Αφήστε που μπορεί να προκύψουν και εσωκομματικές εκλογές στη δεξιά της Πορτογαλίας, η οποία έχει βαλθεί να μοιάζει σε όλα με την Ελλάδα, κι επιπλέον, δεν μπορεί όλο και κάποιος πορτογάλος Παπαμιμίκος θα υπάρχει.
Επειδή λοιπόν οσονούπω προκύπτει και άλλη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη η Πορτογαλία εξαφανίστηκε από την παγκόσμια ειδησεογραφία πολύ πριν την κατάρριψη του ρωσικού Σουχόι. Ήταν έτοιμοι να εξαφανίσουν ακόμη και τον ποδοσφαιρικό αστέρα Ρονάλντο ή και να τον απαγάγουν, αλλά από τη  μία χάρηκαν που τους πρόλαβε η Μπαρτσελόνα -η οποία φιλοδώρησε τέσσερα γκολ στη Ρεάλ μέσα στο Μπερναμπέου- από την άλλη όμως αναγκαστικά προχώρησαν σε παρατεταμένη απόκρυψη ότι η Μπάρτσα προέρχεται από την Καταλονία περιοχή που δημιουργεί ανεξέλεγκτο πονοκέφαλο στο Ισπανικό Στέμμα. Πάντως ο Ρονάλντο την γλύτωσε. Τώρα την έχουν στημένη στη γωνία στους Ποδέμος καθότι έρχονται και στην Ισπανία εκλογές.

alterthess

Πίσσα και πούπουλα

Του Θανάση Καρτερού
"Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει αμέσως και όχι απλώς να φύγει, αλλά να φύγει με πίσσα και πούπουλα". Το είπε ο Αλέκος Αλαβάνος στον χαιρετισμό του στην πανελλαδική σύσκεψη της ΛΑΕ. Και εισέπραξε το ενθουσιώδες χειροκρότημα των παρευρισκόμενων. Και εν συνεχεία την αναμενόμενη -και προφανώς επιδιωκόμενη- δημοσιότητα, ή και το μοχθηρό χειροκρότημα, από μεγάλα, μεσαία, και μικρά ΜΜΕ. 
Γέμισαν πίσσα και πούπουλα οι οθόνες της τηλεόρασης, οι οθόνες των υπολογιστών, οι εφημερίδες, ακόμα και τα αυτοκίνητα όσων ακούνε ραδιόφωνο.
Από μια άποψη θα έπρεπε τα στελέχη της ΛΑΕ, που για κάποιο λόγο οργάνωσαν τη σύσκεψή τους, να μην είναι ευτυχισμένα με την εξέλιξη αυτή. Διότι ειπώθηκαν πράγματα εκεί, διατυπώθηκαν προβληματισμοί, σκέψεις, προτάσεις, καταγγελίες. Και τι έμεινε τελικά από όλη τη σπορά στο μεγάλο κολχόζ της επικοινωνίας; Η πίσσα και τα πούπουλα του Αλαβάνου. Όπως παλιότερα διάφορες ανάλογου επικοινωνιακού βεληνεκούς φράσεις της Ζωής. Ή της Ραχήλ. Ό,τι δηλαδή, για να είμαστε καθαροί, θεωρούν οι επίμονοι βαρόνοι ότι πληγώνει πιο αποτελεσματικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό συμβαίνει και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Και μπορεί να πει κανείς ότι τις ακρότητες σε μια τέτοιου είδους εμφύλια, από μια άποψη, σύγκρουση είναι φυσικό να τις εκμεταλλεύεται ο αντίπαλος. Εντάξει. Αλλά, για να έχουμε καλό ρώτημα, συμφωνούν οι επικεφαλής της ΛΑΕ με αυτού του είδους τις ρουκέτες; Συμφωνούν με όσα κατά καιρούς εκτοξεύει η Ζωή; Συμφωνείς, Παναγιώτη, με τη δήλωση του Πετράκου, αναρτημένη στο site της Λαϊκής Ενότητας, που, επικρίνοντας την κυβέρνηση για το ελαιόλαδο, τη χαρακτηρίζει κυβέρνηση των yes men;
Διότι, σύντροφοι της ΛΑΕ, αν συμφωνείτε μ' αυτά, τότε προσχωρείτε σε λογικές που επί δεκαετίες καταδικάζατε. Αν δεν συμφωνείτε, αλλά σωπαίνετε με τη λογική πως ό,τι χτυπάει το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση είναι καλό για σας, ακόμα χειρότερα. Διότι οι πιο έμπειροι μεταξύ σας θα έπρεπε να ξέρουν ότι δεν είναι καλό ούτε για σας, ούτε για κανέναν. Εκτός ίσως για κείνους που κυνηγούν τα δευτερόλεπτα της δημοσιότητάς τους με ακρότητες. Κι όταν ο Πετράκος, σαράντα χρόνια στους αγώνες, διαπράττει τέτοιου είδους αμετροέπειες, τότε δεν πάτε καθόλου καλά.
Διότι με τέτοια παραγωγή μαυρίλας και ελαφρότητας θα περισσέψουν πίσσα και πούπουλα για όλους...

avgi

Δημοκρατία υπό προϋποθέσεις

Όσοι πιστεύουν ότι το σημερινό ευρωπαϊκό μοντέλο είναι ελκυστικό και αξίζει τον κόπο να το υπερασπιστούμε ως έχει, αφήνοντας κατά μέρος τις γκρίνιες, τις μεμψιμοιρίες και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, ας ρίξουν μια ματιά στην Πορτογαλία.

του Τάσου Παππά
Οσοι πιστεύουν ότι το σημερινό ευρωπαϊκό μοντέλο είναι ελκυστικό και αξίζει τον κόπο να το υπερασπιστούμε ως έχει, αφήνοντας κατά μέρος τις γκρίνιες, τις μεμψιμοιρίες και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, ας ρίξουν μια ματιά στην Πορτογαλία.
Στη χώρα αυτήν εφαρμόστηκαν μνημόνια με τις γνωστές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Στις πρόσφατες εκλογές κέρδισε η Δεξιά, αλλά δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Τρία κόμματα της Αριστεράς (το σοσιαλιστικό, το κομμουνιστικό και το Μπλόκο) που έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή κατάφεραν, ύστερα από επίπονες διαπραγματεύσεις, να καταλήξουν σε προγραμματική συμφωνία.
Μη φανταστείτε κάτι επαναστατικό. Δεν πρόκειται για ακραία ριζοσπαστική στρατηγική, ούτε καν για μια πολιτική με ισχυρό μεταρρυθμιστικό πρόσημο. Σε άλλες εποχές, όχι πολύ μακρινές, θα τη χαρακτηρίζαμε δειλή σοσιαλδημοκρατική πρόταση.
Κεντρικός στόχος των τριών συμμάχων είναι το σταδιακό σπάσιμο του φαύλου κύκλου της λιτότητας. Ωστόσο, στη σημερινή Ευρώπη ακόμη κι ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν γίνεται ανεκτό. Ο πρόεδρος της Πορτογαλίας έθεσε όρους για να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον επικεφαλής των Σοσιαλιστών. Στην πραγματικότητα, απαιτεί να συνεχίσει η νέα κυβέρνηση στη γραμμή της προηγούμενης.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο Καβάκο Σίλβα λειτουργεί αυτόνομα, ότι δηλαδή δεν εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές που έχει λάβει από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Αλλωστε και πριν από τις εκλογές και αμέσως μετά, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, μηδέ της Μέρκελ εξαιρουμένης, διεθνείς επιχειρηματικοί όμιλοι, οίκοι αξιολόγησης και η οικονομική ελίτ της Πορτογαλίας (τραπεζίτες, βιομήχανοι) είχαν προειδοποιήσει με ηχηρό τρόπο ότι αν η εξουσία περάσει στα χέρια των αντιπάλων της λιτότητας η Πορτογαλία θα μπλέξει σε επικίνδυνες περιπέτειες και πιθανότατα θα απειληθεί η θέση της στην ευρωζώνη.
Συμβαίνει κάτι ανάλογο μ’ αυτό που ζήσαμε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015 με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα συμπεράσματα που δικαιούμαστε να βγάλουμε για το τι ισχύει στην Ευρώπη είναι προφανή: η λαϊκή κυριαρχία έχει καταντήσει ρητορικό σχήμα, η δημοκρατία είναι φασκιωμένη, οι εκλογές έχουν μικρή αξία, τα κοινοβούλια υπάρχουν για να επικυρώνουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες.
Δυστυχώς, στον επιθετικό διεθνισμό του νεοφιλελευθερισμού δεν υπάρχει αντίβαρο. Η Αριστερά στην Ευρώπη ασχολείται κυρίως με τον εαυτό της και τον εσωτερικό εχθρό.
Ο ανυπόμονος και ανελαστικός ριζοσπαστισμός ξεψαχνίζει τα «ιερά κείμενα» του 19ου αιώνα μπας και βρει απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα, ονειρεύεται την τελική έφοδο αφού προηγουμένως έχει αλείψει με πίσσα και πούπουλα τους οπορτουνιστές, ενώ ο ρεφορμισμός έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια για τη δημιουργία ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» και θεωρεί αριστερίστικο και εξτρεμιστικό ό,τι αμφισβητεί την υπάρχουσα κατάσταση. Η απάντηση στο ερώτημα «ποιος ωφελείται;» είναι αυτονόητη.

efsyn

Τρίτη η Ελλάδα στις ανισότητες

Στην νότια Ευρώπη βρίσκονται οι οικονομίες του ανεπτυγμένου κόσμου όπου παρατηρούνται οι μεγαλύτερες ανισότητες, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την τρίτη θέση πίσω από την Πορτογαλία και την Ιταλία, σύμφωνα με νέα έκθεση της Morgan Stanley, που επικαλείται το πρακτορείο Bloomberg
Στην τέταρτη θέση της κατάταξης βρίσκεται η Ισπανία και ακολουθούν οι ΗΠΑ και η Γερμανία, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Οι αναλυτές της Morgan Stanley μελέτησαν δείκτες που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τις μισθολογικές διαφορές ανάμεσα στα φύλα, την ακούσια μερική απασχόληση και την πρόσβαση στο Ίντερνετ.
Άλμα της Σουηδίας... προς τα πίσω
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, η ανισότητα εισοδήματος έχει καταγράψει τη μεγαλύτερη αύξηση στην Σουηδία αν κοιτάξει κανείς τις ανεπτυγμένες οικονομίες. Ακόμα και μετά από αυτή την αύξηση, η Σουηδία (και οι υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες) συνεχίζουν να έχουν τα χαμηλότερα επίπεδα ανισότητας.
Η επίμονη ανισότητα πλήττει την οικονομική ανάπτυξη μακροπρόθεσμα, σύμφωνα με την τράπεζα. Παρεμποδίζοντας την πρόσβαση σε ευκαιρίες, υπονομεύει τα κίνητρα για να δουλέψει κανείς πιο σκληρά, να μορφωθεί περισσότερο και να βελτιώσει τις δεξιότητές του.
Μπορεί να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στους φορείς χάραξης της πολιτικής και τους κοινωνικούς θεσμούς και να οδηγήσει σε λύσεις οικονομικής πολιτικής, όπως η αυξημένη ρύθμιση της αγοράς, ο προστατευτισμός και τα μέτρα κατά της μετανάστευσης.
«Οι προηγούμενες γενεές των οικογενειών της μεσαίας τάξης, που προήλθαν από την περίοδο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορούσαν να φιλοδοξούν να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής του, με ένα σχετικά καλό σπίτι, καλή μόρφωση για τα παιδιά τους» και αξιοπρεπείς συντάξεις, ανέφεραν οι οικονομολόγοι της Morgan Stanley. «Αντίθετα, οι φιλοδοξίες της μεσαίας τάξης τώρα προσκρούουν στον τοίχο της εύρεσης απασχόλησης και της συνταξιοδοτικής ανασφάλειας»

thepressproject

Στη ΝΔ αγνοούν τον Κέυνς και λατρεύουν τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς

Του Κώστα Βαξεβάνη
Είναι ανάστατη η ΝΔ με το ηλεκτρονικό φιάσκο της εκλογής Προέδρου. Η Ντόρα δεν αποκλείει σαμποτάζ και νοθεία όπως στη δική της εκλογή, ο Μεϊμαράκης παραιτήθηκε, ο Παπαμιμίκος αναπολεί την εποχή που έφτιαχνε κερδοφόρες ΜΚΟ, ο Άδωνις είναι σε παροξυσμό, ο Τζιτζικώστας σκέφτεται να αγοράσει κι άλλες φόρμες για τα τηλεοπτικά σποτ. 
Ας αφήσουμε όμως την πλάκα. Ας αφήσουμε και το ίδιο το φιάσκο της εκλογής. Η προεκλογική περίοδος στη ΝΔ, κατέγραψε αποκαλυπτικά τι είναι η ΝΔ και ποιοί είναι η ΝΔ.
Λίγοι μήνες επίσημης ενδοκομματικής αντιπαράθεσης ήταν αρκετοί για να ανταλλαγούν κατηγορίες που δεν έχουν προσάψει ιδεολογικοί αντίπαλοι στο συντηρητικό κόμμα.
Στην ουσία αυτό είναι το πρόβλημα, πως επί δεκαετίες δεν υπήρχαν ιδεολογικοί αντίπαλοι γιατί δεν υπήρχε ιδεολογία στη ΝΔ. Το στελεχικό δυναμικό της ΝΔ αποτελείται από ένα τσούρμο συντηρητικών επαγγελματιών της πολιτικής που θέλουν κατά καιρούς να καταλάβουν τη δημόσια διοίκηση και την εξουσία. Όχι για να τη μεταρρυθμίσουν, αλλά για να επωφεληθούν με ντου στο Δημόσιο, το οποίο κατηγορούν αλλά στο οποίο έχουν βολέψει και τα δισέγγονά τους.
Είναι τραγική η αλήθεια της διαπίστωσης. Η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα, έχει ως μοναδικό ενοποιητικό στοιχείο την εξουσία. Καμιά ιδεολογία. Γι’ αυτό και η εσωκομματική μάχη που διεξάγεται δεν έχει κανένα φίλτρο ευπρέπειας που να πηγάζει από ιδεολογικά οράματα. Ακονίζουν μαχαίρια και τσεκούρια, αλληλοκατηγορούνται, αφήνουν ο ένας για τον άλλο υπόνοιες ότι τα παίρνει και καταφεύγουν σε συνθηματικές κενοτυπίες που τους θέλουν όλους με την ανανέωση, την ενότητα, το όραμα και το μέλλον της Ελλάδας. Εμφανίζονται όλοι ως ο αντι-Τσίπρας αλλά στην πραγματικότητα δείχνουν ως βασικό και επικίνδυνο εχθρό τον κομματικό αντίπαλό τους.
Στην αντιπαράθεση για την Προεδρία που σαρώνει τον κομματικό μηχανισμό, ο οποίος στην πραγματικότητα λειτουργεί επετειακά για τέτοιες εκδηλώσεις χωρίς ουσία πολιτικής λειτουργίας, δεν υπάρχει κανένα ιδεολογικό στίγμα.  Ποιός είναι φιλελεύθερος, ποιός νεοφιλελεύθερος, ποιός λαϊκός δεξιός, ποιός ευρωπαϊστής. Γιατί απλώς δεν υπάρχει ιδεολογική βάση και διαφωνίες.
Σαράντα χρόνια μετά την ίδρυση της ΝΔ, τα στελέχη της, ακόμη και αυτοί που είναι υποψήφιοι Πρόεδρου, παραβλέπουν την ιδεολογία. Δεν είναι ούτε με τον Τζων Κέυνς, ούτε με τον Μίλτον Φρίντμαν, ούτε με τον Ομπάμα. Είναι με τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τη Μπέσυ Αργυράκη, με το “ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία”. Με τον αντιαριστερισμό και το ψυχροπολεμικό τρίπτυχο “πατρίς θρησκεία οικογένεια” που δεν απαιτεί αναλύσεις, μόνο ποδοσφαιρική ένταξη και μίσος για  όποιον είναι αντίπαλος, ακόμη και τον εσωκομματικό αντίπαλο.
Η απομάκρυνση της ΝΔ από την εξουσία, η ανυπαρξία προσώπου που μπορεί να ενώσει για την ανακατάληψη της εξουσίας, ήταν λογικό πως θα δημιουργήσει φυγόκεντρες δυνάμεις και θα δείξει την ανυπαρξία ιδεολογικής βάσης και προβληματισμών. Μοιραία στο εσωτερικό της θα συνεχίσουν να αλληλοκατηγορούνται, να θυμούνται ο ένας τις αμαρτίες του άλλου, να απειλούν με διάσπαση και πού και πού να σιγοτραγουδούν Ρόμπερτ Ουίλιαμς για να δηλώσουν την πολιτική τους ταυτότητα. Ναι, η ταυτότητα της ΝΔ είναι ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

KOUTIPANDORAS

Σοκαριστικό: Δείτε τί κάνουν σε φρούτα και λαχανικά ώστε να παρατείνουν την φρεσκάδα τους

Έχετε ήδη παρατηρήσει πως ορισμένα μπιζέλια είναι πολύ πράσινα; Και κάποια μπρόκολα; Α, και το κρέας… ακόμα και ξερό, είναι πάντα κοκκινωπό; 
Θα νομίζετε πως πρόκειται για τροφές διατηρημένες σωστά με απλή ψύξη, έτσι δεν είναι;

Λάθος σας!

Μην εμπιστεύεστε το χρώμα ενός τροφίμου! 
Στις μέρες μας αυτό δεν είναι πλέον αξιόπιστη ένδειξη της φρεσκάδας του. Αυτό που θα παρακολουθήσετε είναι μόνο ένα μικρό δείγμα του τί κάνουν για να μας εξαπατήσουν.

Και το χειρότερο είναι ότι αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.

Λογικό όμως είναι αυτό να εμφανίζεται σε ορισμένες χώρες λιγότερο και σε άλλες περισσότερο. Αλλά η απάτη στα τρόφιμα είναι ολοένα και πιό διαδεδομένη πρακτική, αποτέλεσμα της απληστίας και της δίψας για κέρδος έξω από κάθε έλεγχο.

Δείτε το παρακάτω βίντεο. 
Όπως είπαμε είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα απάτης στα τρόφιμα. 

Και συνεχίζουμε.  

Πώς μπορούμε να προστατευτούμε από αυτή την απάτη;
Κατ” αρχάς, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να αγοράσουμε απ” ευθείας από τον παραγωγό. Αυτό μπορεί να γίνει σε εκθέσεις μικρών παραγωγών αγροτικής καλλιέργειας ή βιολογικής.
Και σε αυτά ακόμη πάλι θέλει προσοχή: Μάθε να ξεχωρίζεις τα βιολογικά προϊόντα: 10 μύθοι και αλήθειες 
Πώς να ξεχωρίζετε τα ΦΥΣΙΚΑ και τα ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ τρόφιμα, και η αλήθεια για τα Οργανικά/Βιολογικά!

Εάν δεν έχετε κοντά στο σπίτι σας, να είστε δύσπιστοι όσον αφορά τα εξαιρετικά όμορφα και ελκυστικά προϊόντα. Υπάρχει κάτι αφύσικο στα γεωργικά προϊόντα που παραμένουν σαν φρέσκα ακόμη και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα από τη συγκομιδή τους.
Και, επιτέλους, σε αυτά ΕΚΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ, βρε παιδιά!!
Τοιχοκολλήστε κάπου τούτο δω το άρθρο και χρησιμοποιήστε το ως οδηγό, είναι ΑΦΥΣΙΚΟ να τρώγονται όλα, όλο τον χρόνο: Φρούτα και λαχανικά στην εποχή τους!

Και να προτιμάτε να αγοράζετε μερικά φρούτα σε άγουρη κατάσταση. Ξέρετε γιατί; Επειδή πολλά τα έχουν ωριμάσει τεχνητά με καρβίδιο του ασβεστίου, κυρίως ο ανανάς και η μπανάνα. Το καρβίδιο του ασβεστίου είναι μιά τοξική ουσία που μπορεί να προκαλέσει αρκετά προβλήματα υγείας (CaC2 – carbureto στο πρωτότυπο: Πρόκειται για ένα τεχνητή ουσία γρήγορης ανάπτυξης τροφίμων/καρπών). Είναι απαγορευμένο για την ωρίμανση των φρούτων, αλλά παρ” όλα αυτά χρησιμοποιείται.

Και τα λεμόνια, τα πορτοκάλια και τα μήλα που έχουν φλούδα που λάμπει; Είναι κερωμένα με ένα μείγμα από κερί καρνάουμπα (carnauba στο πρωτότυπο: αυτό δεν το γνωρίζω και άρα δεν ξέρω αν και τι επιπτώσεις έχει) και ρητίνες. Και λένε ότι δεν βλάπτει. Αυτή είναι η ενημέρωση. Αλλά εσείς τρώτε κερί αν σας το προσφέρουν;

Μα το χειρότερο είναι αυτό: 
Που δεν ενημερώνουν τους καταναλωτές με σαφήνεια ότι χρησιμοποιούν ορισμένες ουσίες ώστε να αφαιρούν τη φλούδα των συγκεκριμένων φρούτων που λάμπουν; Γιατί το κρατούν μυστικό σαν να θέλουν να κρύψουν κάτι; 
Τώρα εδώ που τα λέμε δεν έχει και άδικο, δεν είναι λίγες οι ιδιότητες των φλουδών και πολλοί θέλουν να τις καταναλώνουν, αλλά έτσι όπως πάνε τα πράγματα, προβλέπω να το ξεχνάμε: Βελτιώστε την υγιεία του εντέρου σας με φλούδια ροδιού 
Ισχυρά αντιοξειδωτικά στις φλούδες φρούτων και λαχανικών. Πως να τις καταναλώνετε 
Ωφέλιμες και οι φλούδες των πορτοκαλιών!! 
ΜΗΝ ΠΕΤΑΤΕ ΤΙΣ ΦΛΟΥΔΕΣ ΛΕΜΟΝΙΟΥ

Α, οι παραγωγοί μήλων στη Βραζιλία, εγγυώνται ότι τα μήλα τους λάμπουν από τη φύση τους και δεν υπάρχει καμία χρήση του κεριού. Λοιπόν, όποιος έχει μια μηλιά στην αυλή του, γνωρίζει ότι το φυσικό μήλο δεν λάμπει τόσο…

Δείτε ακόμη, πολύ πιο αναλυτικά, τι τραβάνε οι «χειμωνιάτικες¨ντομάτες που βάζετε στο τραπέζι σας και στο σώμα σας: Το εμπόριο της ντομάτας στην Ευρώπη. Τι τρώμε; 

Τέλος θα ήθελα να επισημάνω και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό: Ξέρετε πόσα φρούτα και λαχανικά ΠΕΤΑΝΕ οι παραγωγοί, επειδή είναι άσχημα; Κάθε χρόνο πετιέται το 40% της παγκόσμιας παραγωγής φρούτων και λαχανικών…
Σκεφτείτε το λίγο φίλοι μου, αυτό ΔΕΝ σημαίνει πως είναι και ανθυγιεινά, απλώς (όπως λέει και η λέξη α-σχημα), δεν έχουν καλό σχήμα. Κατά την γνώμη μου είναι πολύ πιθανότερο αυτά ακριβώς τα τρόφιμα, να είναι και «ΑΛΗΘΙΝΑ», χωρίς πολλές επεξεργασίες. Σκεφτείτε το σαν ένδειξη σωστού προϊόντος και μην τα προσπερνάτε, εξάλλου οι παραγωγοί αυτά τα έχουν πολύ πιο φτηνά επειδή δεν τους»φεύγουν». Δεν φαντάζεστε τι εξαιρετικές ντομάτες τρώω τα καλοκαίρια, πάμφθηνα, που όχι μόνο δεν τις πλησιάζουν άλλοι, αλλά με κοιτάζανε και περίεργα, που διάλεγα από αυτές τις κακομούστουνες υπέροχες ντομάτες!!

Πηγή: dicass.orgΕπιμέλεια/Μετάφραση: Η τροφή μας το φάρμακό μας